Lezersrecensie
Een ontroerend en filosofisch verhaal over de dingen die het leven de moeite waard maken
4.5 ☆
'Ik pakte zwijgend de kat in mijn armen. Hij was warm en zacht. Dat donzige gevoel. Normaal omhelsde ik hem zonder er verder bij stil te staan, maar nu dacht ik: dit is leven.'
Ik hou van boeken die mij laten nadenken over de schoonheid in het alledaagse en over wat het leven de moeite waard maakt, iets wat in dit verhaal duidelijk naar voren komt. Het boek begint met een afscheidsbrief die aanvoelt alsof hij rechtstreeks tot de lezer is gericht. Door deze pakkende start werd ik meteen in het verhaal gezogen. Wat ik daarbij erg prettig vond, is dat het verhaal wordt verteld vanuit een ik-perspectief. Hierdoor kruipte ik als lezer in het hoofd van de verteller en leefde ik intens mee met zijn gedachten en emoties.
Het boek is verdeeld over de zeven weekdagen en iedere dag verdwijnt er iets anders van de wereld: van telefoons en films tot, zoals de titel al verklapt, katten. Telkens als de verteller iets van de wereld moest laten verdwijnen, ging hij nadenken over de impact hiervan. Dit denkproces werd heel goed uitgewerkt, want er kwam van alles aan bod: de zin van zijn bestaan en zijn leven tot dusver, waarbij hij herinneringen ophaalde aan zijn overleden moeder, zijn overleden kat Sla, zijn ex-vriendin en het verbroken contact met zijn vader. Doordat de verteller steeds meer verliest, ontdekt hij de zin van de dingen die wij als vanzelfsprekend beschouwen: "het gemis dat ontstond was veel groter dan de directe invloed van het fysieke verlies, en viel niet cijferwaarden uit te drukken" en "een 'persoon' bestond als een verzameling van 'talloze dingen die er net zo goed niet konden zijn', waarvan het uiterlijk een menselijke vorm had aangenomen." Dit filosofische verhaal wist me meerdere keren te raken, bijvoorbeeld bij de passage over de brief die de moeder aan de verteller had geschreven met "10 dingen die hem bijzonder maakten" en de passage over het zinnebeeld van het leven dat hij had kunnen leiden. Al met al vond ik het een prachtig verhaal over een man die aan het einde van zijn leven heeft ingezien wie hem dierbaar zijn en wat onvervangbaar is.
'Ik pakte zwijgend de kat in mijn armen. Hij was warm en zacht. Dat donzige gevoel. Normaal omhelsde ik hem zonder er verder bij stil te staan, maar nu dacht ik: dit is leven.'
Ik hou van boeken die mij laten nadenken over de schoonheid in het alledaagse en over wat het leven de moeite waard maakt, iets wat in dit verhaal duidelijk naar voren komt. Het boek begint met een afscheidsbrief die aanvoelt alsof hij rechtstreeks tot de lezer is gericht. Door deze pakkende start werd ik meteen in het verhaal gezogen. Wat ik daarbij erg prettig vond, is dat het verhaal wordt verteld vanuit een ik-perspectief. Hierdoor kruipte ik als lezer in het hoofd van de verteller en leefde ik intens mee met zijn gedachten en emoties.
Het boek is verdeeld over de zeven weekdagen en iedere dag verdwijnt er iets anders van de wereld: van telefoons en films tot, zoals de titel al verklapt, katten. Telkens als de verteller iets van de wereld moest laten verdwijnen, ging hij nadenken over de impact hiervan. Dit denkproces werd heel goed uitgewerkt, want er kwam van alles aan bod: de zin van zijn bestaan en zijn leven tot dusver, waarbij hij herinneringen ophaalde aan zijn overleden moeder, zijn overleden kat Sla, zijn ex-vriendin en het verbroken contact met zijn vader. Doordat de verteller steeds meer verliest, ontdekt hij de zin van de dingen die wij als vanzelfsprekend beschouwen: "het gemis dat ontstond was veel groter dan de directe invloed van het fysieke verlies, en viel niet cijferwaarden uit te drukken" en "een 'persoon' bestond als een verzameling van 'talloze dingen die er net zo goed niet konden zijn', waarvan het uiterlijk een menselijke vorm had aangenomen." Dit filosofische verhaal wist me meerdere keren te raken, bijvoorbeeld bij de passage over de brief die de moeder aan de verteller had geschreven met "10 dingen die hem bijzonder maakten" en de passage over het zinnebeeld van het leven dat hij had kunnen leiden. Al met al vond ik het een prachtig verhaal over een man die aan het einde van zijn leven heeft ingezien wie hem dierbaar zijn en wat onvervangbaar is.
1
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Charcoziness
Gesponsord
Als François de bewusteloze, mysterieuze Elsa aantreft, besluit hij haar te verzorgen. Geleidelijk aan geven ze hun geheimen aan elkaar bloot. Schrijf je nu in voor de Hebban Leesclub.
