Spannend onderwerp maar afgeraffeld einde

'het genootschap' is een thriller met een mooie opbouw, de auteur weet de karakters goed weg te zetten en beschrijft de omgeving mooi. Hoofdpersoon Ira is als kind ontsnapt aan een brand waarbij haar ouders en broef zijn omgekomen. Ze groeit op in een pleeggezin. Eenmaal volwasssen wordt ze onderzoeksjournalist en komt er achter dat haar moeder bij een Noors genootschap was aangesloten. Genootschap? Een buitenstaander zou het een sekte noemen. E gaat op onderzoek uit en omdat zij voelt dat haar broer nog leeft wil ze infiltreren bij de Genootschap om haar broer te vinden.

Een mooi onderwerp voor een thriller. Gesloten gemeenschappen, sektes spreken tot de verbeelding en laten veel ruimte open voor een auteur om spannende elementen in het verhaal te stoppen. De leefwijze van de sekte leden zijn voor een nuchter persoon niet te behapstukken en de geslotenheid van een Genootschap zal hier niet snel inzage ingeven.
Het verhaal zit goed in elkaar al had ik het idee dat het naar het einde toe het tempo omhoog moest en het wat afgeraffeld werd. Ook de ontknoping met betrekking tot haar broer gaf een andere, zeer ongeloofwaardige draai, aan het verhaal. Persoonlijk vond ik dat heel erg jammer.
Het verhaal schuurde al eerder op sommige punten qua geloofwaardigheid , maar door de beeldvorming en opbouw nam ik dat voor lief. Daarnaast weet de auteur het onderwerp goed neer te zetten en de beklemmende sfeer in de Genootschap zelf, waardoor de hoofdpersoon op haar tenen moest lopen om niet door de mand te vallen die kwam zeker over.

De auteur weet de lezer te boeien met een prima up-tempo verhaal en goede beeldvorming maar de afloop van het verhaal had voor mij beter en geloofwaardiger gekunt.
(helaas kan ik niet in detail in gaan omdat ik niet wil spoileren)