De andere kant van Snow

De ballade van zangvogels en slangen is een prequel van de hungergames. Het boek richt zich op de 10e hongerspelen dus het speelt zich 63 jaar voor het boek de hongerspelen af.

In dit boek volgen we een jonge Snow die samen met 23 andere klasgenoten gekozen is om een mentor te worden in de 10e hongerspelen. De inwoners van Panem vonden de hongerspelen namelijk niet interessant om te zien en bleven het liefst zo ver mogelijk weg van het evenement want het herinnert hen te veel aan de oorlog. Snow wordt mentor van het meisje van district 12, het laagste van het laagste volgens hem. Tot ze haar ziet bij de boete dan weet hij meteen dat hij een bijzondere kandidaat heeft. Lucy Grey zorgt vanaf het eerste moment voor opschudding zij doet het anders dan andere. Dit zorgt ervoor dat ze meteen opvalt maar of dit zo slim is. De Oma van Snow waarschuwt vanaf dag één dat hij niet te gehecht aan haar moet raken omdat zij uit de districten komt. En daar drinken ze volgens haar alleen maar water omdat het geen bloed regent.

De schrijfstijl en de opbouw van het boek zijn hetzelfde als de andere drie boeken. Zelf vind ik dit erg prettig omdat ik de schrijfstijl in de andere boeken fijn en lekker vlot vind. Het is erg leuk om de ontwikkeling in het karakter van Snow te zien. We zien hem in het boek heel anders dan in de andere boeken. Er schuilt veel meer achter Snow dan we op het eerste gezicht zien. Het is daarom ook erg leuk om met zijn gedachten mee te gaan waarom maakt hij bepaalde keuzes. Vooral dokter Gual de hoofdspelmaker heeft een belangrijke invloed op de manier waarop Snow zichzelf ontwikkeld. Lucy Grey is een tegenstelling tot Snow zij is een kleurrijk persoon waarvoor vooral muziek iets is om voor te leven. Dat Lucy kleurrijk is komt terug in haar persoonlijkheid maar ook in haar uiterlijk. Daarom is het leuk om te zien hoe deze twee karakters samen ontwikkelen in het boek.

Het is mooi om te zien hoe het boek door bouwt op de kennis die we hebben uit de originele serie. De wereld is op dit moment nog heel anders doordat de oorlog die pas 10 jaar geleden is beëindigd. Het Capitool is nog niet herstelt na de oorlog maar komt er nu weer langzaam op. Ook zien we hoe bepaalde zaken ontstaan die we kennen uit de originele serie. Zoals dat er mentoren zijn en dat er gegokt kan worden op de verschillende kandidaten.

Mijn conclusie is dat dit boek echt een goede prequel is voor de serie. Vaak zijn boeken die later worden toegevoegd niet zo goed of sluiten ze niet goed aan op de originele serie. Dat is nu totaal niet het geval Suzanne Collins heeft een prequel neergezet met een goed verhaal en goede diepgang. Het sluit goed aan op de andere verhalen. Wel vraag ik me af of er niet nog een deel komt het einde voelde namelijk een beetje gehaast en ik heb het gevoel dat er nog iets moet gebeuren. Het boek krijg in ieder geval 5 sterren van mij omdat ik het een prachtige aanvulling vind op de originele serie.