Lezersrecensie
Over een ziekte genaamd Kl.
Rudy Morren is een Vlaamse schrijver, scenarist en (voormalig) acteur. Je kunt hem kennen van zijn rol als ambulancier in de Vlaamse serie Spoed. Verder speelde hij mee in LouisLouise, Ella en Danni Lowinski. Ook in het theater stond hij op menig podium. Naast het schrijven van scenario’s, bracht hij in 2019 zijn eerste thriller uit, Wild vlees. In 2020 volgde zijn tweede boek, Sneeuwspoor, waarmee hij de Hercule Poirotprijs won. In totaal schreef hij 5 thrillers, elk jaar eentje. Verdronken land (2021), Het incident (2022) en Zes (2023) maken dat vijftal compleet. De man die niet alleen viel is geen thriller, het valt onder de categorie non-fictie. Helaas zou de inhoud wel een thriller genoemd kunnen worden. Waarom? Dat lees je in De man die niet alleen viel.
Op de cover leunt Rudy Morren schijnbaar nonchalant achterover in zijn relaxzetel. 1 Been omhoog, 1 voet op de grond, een boek met een rode kaft open op zijn knie, kijkend in de lens van de fotograaf. Op de achtergrond een man, duttend in de zetel, hoed over de ogen. Achter het gordijn, op het terras, nog 2 schimmen.
De man die niet alleen viel bestaat uit 3 delen; Deel 1: Slaan, Tussenzang: Een Sprook, Deel 2: Zalven. Er zijn geen hoofstukken, je vindt enkel af en toe een symbool om op adem te komen. Het boek leest als een script, het script van Morren zijn leven. Hij vertelt zijn verhaal vanuit het ik-perspectief. Morren speelt met lettergrootte, vetgedrukte woorden en lay-out om de emoties neer te zetten. Hij speelt met taal, wordt af en toe poëtisch.
De kaft is stevig, ondanks dat het een paperback is, het papier aangenaam dik.
De auteur is een verhalenverteller en dat merk je. Het lijkt alsof je in het theater zit, Morren staat op het podium en vertelt zijn verhaal. Hij voert een monoloog en jij hangt aan zijn lippen. Gefascineerd, gechoqueerd, geamuseerd. Hij raakt je; scherp, rauw en met een goede dosis humor en zelfspot. Het is een verhaal vol emoties, ze passeren allemaal de revue.
Morren vertelt over de ziekte die in 2018 op zijn pad kwam. Hij doopt hem Kl. Slechts 1 keer wil hij hem bij naam noemen, Parkinson. Daarna niet meer. Als het geen naam heeft, bestaat het ook niet. Morren vecht, stampt en spuwt. Maar hij valt niet alleen. Hij verzamelt een 30-tal vrienden die hem ondersteunen. “Een boek dat gaat over mensen die elkaar in leven houden.”
Kl. wordt tastbaar door zijn woorden, je ervaart samen met hem het proces waar hij doorheen moet. Humor haalt de zwaarte er wat uit. Pijn – wanhoop – boosheid – verdriet – angst. Vechten tegen en misleiden van de ziekte. Het druipt van de letters af, lift mee met de woorden. Het springt van de pagina, recht naar je hart en keel. Maar zonder medelijden, want daar is Morren heel duidelijk over:
“Elke dag opnieuw wacht mij de rol die me het minst goed ligt: die van het slachtoffer. Het is me in de strot geduwd. Onverwachts en ongewenst. Ik vertolk de rol slecht en tegen mijn zin. Ik vecht, spuw en stamp, maar wijken doet hij niet.”
Je wordt een medestrijder. Kl. wordt een personage, iemand die je absoluut niet tot je vriendenkring wilt rekenen, maar die zich opdringt, zijn ego te groot voor de ruimte, spottend, vals, sluw.
Morren is eerste minister in de struisvogelpolitiek, om het wurgend schaamtegevoel de kop in te drukken. Met als belangrijkste punt op de agenda: omgaan met het opofferen van onafhankelijkheid en zelfstandigheid.
De man die niet alleen viel is ook een boek vol liefde en hoop. Een hartverscheurend verhaal over wat Kl. fysiek en mentaal met je doet. Over hulp durven vragen én aanvaarden. Personages in het boek krijgen geen naam, enkel een afkorting (BV = beste vriend, GL = de grote liefde, AC = de actrice …)
Het verhaal komt niet zachtjes bij je naar binnen, het baant zich slingerend en zwaaiend een weg naar je hart en je keel, waar het een poging doet om je te laten voelen hoe het is om met Kl. te leven.
Morren heeft me geraakt, omver gemaaid met zijn pen. Maar hij heeft me ook dingen geleerd. Dat je je ziekte hebt en niet bent bijvoorbeeld. En dat je niet alleen moet vallen, hulp vragen mag.
Dat Morren het graag op zijn manier doet bewijst hij met het einde van het boek. Hij bepaalt hoe het eindigt. En of hij dat deed!
5 sterren en een staande ovatie!
Ellen Boutsen
Boekencast
Genre: non-fictie
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
ISBN: 9789493428737
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 240
Uitgave: juni 2025
Met dank aan Borgerhoff & Lamberigts voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
Op de cover leunt Rudy Morren schijnbaar nonchalant achterover in zijn relaxzetel. 1 Been omhoog, 1 voet op de grond, een boek met een rode kaft open op zijn knie, kijkend in de lens van de fotograaf. Op de achtergrond een man, duttend in de zetel, hoed over de ogen. Achter het gordijn, op het terras, nog 2 schimmen.
De man die niet alleen viel bestaat uit 3 delen; Deel 1: Slaan, Tussenzang: Een Sprook, Deel 2: Zalven. Er zijn geen hoofstukken, je vindt enkel af en toe een symbool om op adem te komen. Het boek leest als een script, het script van Morren zijn leven. Hij vertelt zijn verhaal vanuit het ik-perspectief. Morren speelt met lettergrootte, vetgedrukte woorden en lay-out om de emoties neer te zetten. Hij speelt met taal, wordt af en toe poëtisch.
De kaft is stevig, ondanks dat het een paperback is, het papier aangenaam dik.
De auteur is een verhalenverteller en dat merk je. Het lijkt alsof je in het theater zit, Morren staat op het podium en vertelt zijn verhaal. Hij voert een monoloog en jij hangt aan zijn lippen. Gefascineerd, gechoqueerd, geamuseerd. Hij raakt je; scherp, rauw en met een goede dosis humor en zelfspot. Het is een verhaal vol emoties, ze passeren allemaal de revue.
Morren vertelt over de ziekte die in 2018 op zijn pad kwam. Hij doopt hem Kl. Slechts 1 keer wil hij hem bij naam noemen, Parkinson. Daarna niet meer. Als het geen naam heeft, bestaat het ook niet. Morren vecht, stampt en spuwt. Maar hij valt niet alleen. Hij verzamelt een 30-tal vrienden die hem ondersteunen. “Een boek dat gaat over mensen die elkaar in leven houden.”
Kl. wordt tastbaar door zijn woorden, je ervaart samen met hem het proces waar hij doorheen moet. Humor haalt de zwaarte er wat uit. Pijn – wanhoop – boosheid – verdriet – angst. Vechten tegen en misleiden van de ziekte. Het druipt van de letters af, lift mee met de woorden. Het springt van de pagina, recht naar je hart en keel. Maar zonder medelijden, want daar is Morren heel duidelijk over:
“Elke dag opnieuw wacht mij de rol die me het minst goed ligt: die van het slachtoffer. Het is me in de strot geduwd. Onverwachts en ongewenst. Ik vertolk de rol slecht en tegen mijn zin. Ik vecht, spuw en stamp, maar wijken doet hij niet.”
Je wordt een medestrijder. Kl. wordt een personage, iemand die je absoluut niet tot je vriendenkring wilt rekenen, maar die zich opdringt, zijn ego te groot voor de ruimte, spottend, vals, sluw.
Morren is eerste minister in de struisvogelpolitiek, om het wurgend schaamtegevoel de kop in te drukken. Met als belangrijkste punt op de agenda: omgaan met het opofferen van onafhankelijkheid en zelfstandigheid.
De man die niet alleen viel is ook een boek vol liefde en hoop. Een hartverscheurend verhaal over wat Kl. fysiek en mentaal met je doet. Over hulp durven vragen én aanvaarden. Personages in het boek krijgen geen naam, enkel een afkorting (BV = beste vriend, GL = de grote liefde, AC = de actrice …)
Het verhaal komt niet zachtjes bij je naar binnen, het baant zich slingerend en zwaaiend een weg naar je hart en je keel, waar het een poging doet om je te laten voelen hoe het is om met Kl. te leven.
Morren heeft me geraakt, omver gemaaid met zijn pen. Maar hij heeft me ook dingen geleerd. Dat je je ziekte hebt en niet bent bijvoorbeeld. En dat je niet alleen moet vallen, hulp vragen mag.
Dat Morren het graag op zijn manier doet bewijst hij met het einde van het boek. Hij bepaalt hoe het eindigt. En of hij dat deed!
5 sterren en een staande ovatie!
Ellen Boutsen
Boekencast
Genre: non-fictie
Uitgever: Borgerhoff & Lamberigts
ISBN: 9789493428737
Uitvoering: paperback
Aantal pagina’s: 240
Uitgave: juni 2025
Met dank aan Borgerhoff & Lamberigts voor dit recensie-exemplaar in ruil voor een eerlijke recensie.
1
Reageer op deze recensie
