Een hoopvol einde

Ik heb De bewaring gelezen als een boek in vier delen. Het begint met een traag eerste deel waarin we Isabel leren kennen: wereldvreemd, star en verknocht aan haar routine. Dat eerste deel duurde mij wat te lang. In het tweede deel overheersen de erotische gevoelens van Isabel voor Eva. Deze ommezwaai voelde wat ongeloofwaardig en de expliciete scènes hadden wat mij betreft soberder gemogen.

Het derde deel – waarin Isabel het dagboek van Eva leest – maakt veel goed. Het dagboek verbindt het verleden met het heden en belicht de schrijnende ontvangst van kampoverlevenden na de oorlog: schulden, verlies van eigendom, geen erkenning. De geschiedenis krijgt hier echt gewicht.

In het laatste deel neemt Isabel verantwoordelijkheid, en eindigt het verhaal hoopvol. Dat vond ik fijn. Kortom: het begin had voor mij compacter en geloofwaardiger gekund, maar het sterke slot en de historische thematiek maakten het boek de moeite waard.