Een mooi, actueel verhaal

9 november was het 30 jaar geleden dat de Berlijnse Muur viel en dat maakte het lezen van dit boek voor mij erg actueel. De schrijfster neemt ons mee naar een stuk Duitse geschiedenis in het Thuringerwoud.
Het verhaal begint bij Milla, een eenzame alleenstaande moeder van een 14 jarige zoon met als hobby het zoeken van verlaten gebouwen. Tijdens een tocht in het Thuringer woud ontdekt ze de ingang van een kelder van het ooit bestaande hotel Waldeshöh. Ze vindt onder andere een schriftje van een jong meisje en dat laat haar niet meer los. Ze is vast beraden om meer over dit meisje en haar familie te weten te komen.
Ze ontdekt dat het hotel ooit van de familie Dressel is geweest. Milla is heel nieuwsgierig naar het verhaal van het hotel. Ze gaat op onderzoek uit en ze sluit vriendschap met Christine Dressel, de eigenaresse van het schriftje en een kleindochter van de toenmalige eigenaren. De familie Dressel is een gewone, hardwerkende familie die niets met de politiek te maken wil hebben. Zij willen hun hotel exploiteren en het bos onderhouden.
Na WO I keert de echtgenoot getraumatiseerd terug, zijn vrouw en zijn moeder zorgen voor het hotel. Tijdens WO II worden er kinderen ondergebracht. Na WO II staat dit hotel in het spergebied van de DDR. Niemand mag er zonder pasje nog komen. Gasten komen er niet meer. De familie Dressel verliest de hoop niet, maar het leven wordt er steeds moeilijker.
Het is een mooi, actueel en makkelijk te lezen verhaal. De hoofdstukken wisselen zich af in heden en verleden. De opbouw is goed: langzamerhand wordt er naar de ontknoping toegewerkt.