Jack en Lucy vormen een mooi duo

Lucy en Jack vermoeden dat er binnen hun corps corrupte personen actief zijn. Al snel blijkt hun vermoeden juist, maar hoe bewijs je zoiets – en belangrijker: wie kun je nog vertrouwen?

Tijdens het verhaal worden de persoonlijke geschiedenissen van Jack en Lucy stukje bij beetje onthuld. Dat geeft meer inzicht in hun handelen en karakter. Het persoonlijke verhaal van Jack vond ik echter wat te veel drama bevatten en ook Lucy’s achtergrond komt niet altijd helemaal geloofwaardig over. Daarnaast ontdekte ik een fout in de plot: er wordt afluisterapparatuur gevonden in het kantoor van hun leidinggevende, waardoor ze eerst hun toevlucht nemen tot het invalidentoilet. Toch voeren ze later opnieuw gesprekken in datzelfde kantoor.

Het boek eindigt zoals een goede thriller betaamt: Lucy wordt op het nippertje gered, de corruptie binnen het corps komt aan het licht en de verantwoordelijken zijn gestraft of uitgeschakeld.

Wat dit boek extra aantrekkelijk maakt, is de dynamiek tussen de hoofdpersonen. Jack is formeel, altijd strak in pak en georganiseerd, terwijl Lucy een chaotische sloddervos is. Dat contrast werkt goed en maakt ze tot een mooi duo waar ik graag nog meer van zou lezen.