Weinig karakterontwikkeling en weinig couleur locale

Het boek kreeg me niet echt te pakken. Het gegeven is wel leuk: twee schoolmeisjes besluiten om in hun lange warme schoolvakantie de verdwenen mevrouw Creasy te zoeken en zij gaan de mensen van hun straat af. Geleidelijk aan wordt duidelijk welke geheimen de mensen in hun straat hebben. De couleur locale daarentegen wordt heel summier beschreven. Ik heb me geen voorstelling kunnen maken van de omgeving. Ook over de mensen zelf wordt, behalve hun geheim, niet heel veel duidelijk. Sheila Dakin is bijvoorbeeld aan de alcohol verslaafd, maar behalve dat ze steeds een slok neemt uit de voorraadkast of soms wat wankel op haar benen staat, kom je niets over haar te weet. Zo gaat het eigenlijk met alle mensen. Er wordt een tipje van de sluier opgetild, maar meer niet. Aan het eind weten we waarom mevrouw Morton Grace en Tilly altijd zo verwent met koekjes en aandacht, maar is nog steeds onduidelijk wie zij werkelijk is.