In het begin even wennen, maar de moeite waard om door te lezen.

Ik heb Vers water voor de bloemen geluisterd als luisterboek, prachtig voorgelezen door Ruby van Tongeren. Dit is geen doorsnee roman en achteraf zeker mooi te noemen, al vond ik het luisteren niet altijd even eenvoudig.

Het eerste deel van het boek (ongeveer een derde) verloopt traag en ik moest er echt doorheen. Daarbij was het soms lastig om direct te weten vanuit welk personage een hoofdstuk verteld werd, waardoor ik regelmatig even de draad kwijt was. Ook de manier waarop heden en verleden met elkaar verweven worden, vond ik aanvankelijk verwarrend. Tegelijkertijd zorgden juist die onverwachte wendingen en de manier waarop de puzzelstukjes uiteindelijk samenkwamen ervoor dat het verhaal me gaandeweg steeds meer greep.

De personages zijn rijk en met veel diepgang beschreven, wat het boek menselijkheid en warmte geeft. Wat wel opviel, zijn de lange opsommingen – soms eindeloos. Zoals lijsten met wat men allemaal in doodskisten stopt, beschrijvingen van willekeurige opa’s die begraven worden, of een stroom losse opmerkingen van de medewerkers van de begraafplaats. Op zulke momenten vroeg ik me af wat dit precies toevoegde aan het verhaal.

Al met al is Vers water voor de bloemen een bijzondere roman die tijd en geduld vraagt, maar uiteindelijk veel geeft. Het is een verhaal vol nuance, onverwachte wendingen en een ontknoping die blijft hangen.