Magie van sterke vrouwen

Vijftien jaar lang liet Laure Oomens (1993) haar verhaal stilletjes in gedachten rijpen. Met Gespleten Adem, haar debuutroman voor tieners vanaf 15 jaar en ouder, laat ze het nu vrij. In twee bedrijven ontvouwt zich hierin een even duister als magisch verhaal over familie, verborgen erfenissen en geloof en kracht in jezelf. Het fantasy-decor blijft hierin wat flets en ondergeschikt aan de spelers. Sterke vrouwen - jong en oud - eisen hun rol en de aandacht op.

Dat Oomens de vrouwelijke personages krachtig op de voorgrond plaatst, is geen toeval. In het dagelijks leven copywriter en redacteur heeft de Vlaamse naar eigen zeggen een “hart voor sterke vrouwelijke rolmodellen”.* In Gespleten Adem zijn het de oudere magiër Maude, de duistere Basma, de adolescente elvenkrijger Amyrshe en de zesjarige Dahlia die de loop van het avontuur sturen.
Centraal staat de 17-jarige Elena. Haar leven lijkt met haar schoolse en relationele besognes op dat van een gewone tiener. Al geeft Oomens haar en passant met een paar vlugge streken fikse littekens op haar ziel. Wanneer Elena’s opa plotsklaps spoorloos is en zij hem achterna reist om hem te zoeken, kantelt haar leven ongekend. Ze belandt in een parallelle wereld met enclaves van verschillende magische en niet-magische volken en wezens, waar de strijd tussen goed en kwaad op punt van losbarsten staat.

Oomens heeft haar verhaal opgeknipt in twee delen: de eerste goeddeels in onze eigen, bekende maatschappij en de ander in de fantasiewereld. Deze twee bedrijven verschillen qua tempo en vertelstijl als dag en nacht. Gespleten Adem voelt hierdoor als een achtbaan: eerst word je langzaam en eigenlijk wat suf omhoog getakeld waarna je eenmaal boven aangekomen naar beneden dendert en enerverend van het één in het ander rolt. Wie het eerste deel doorleest, wordt beloond in het tweede.
Daarin verlopen de speurtocht naar Elena’s opa in de parallelle wereld en de strijd tegen het kwaad vol actie. De scenes van de gevechten zijn goed uitgewerkt en bij vlagen bloederig en gewelddadig. Oomens laat zien dat strijd voor het goede offers vraagt, ook al blijft dat in het verhaal vaak meer een constatering dan dat het echt gevoeld wordt. Het sneuvelen van en het leed en verdriet over de slachtoffers zijn vluchtig en vooral duidend beschreven.

Die wereld waarin die strijd zich afspeelt, blijft wat eenvoudig en flets. De fantasy-wezens zijn met ondermeer kentaurs en elven - ook al zijn het krijger-elven - niet altijd even verrassend. Ook de verbeelding van het Rijk zelf - in een eenvoudige plattegrond voorin het boek uitgetekend - blijft sumier.

“In de diepte, zo’n 300 meter onder haar, lag wat een enorme koepel leek. Een gigantische luchtbel met daarin een koraalrood paleis alsof het recht uit de Kleine Zeemeermin kwam.”

Dat Oomens bij de worldbuilding gebruik maakt van dergelijke alombekende beelden is jammer. Weliswaar vanuit het perspectief van Elena, roept ze zo dwingende voorstellingen op die eigen invulling en verbeelding kunnen wegduwen.

Gespleten Adem draait om Elena, haar avontuurlijke en uitdagende verblijf in een onbekende, vijandige wereld en de keuzes die ze daar moet maken. Omringd door (jonge) sterke vrouwen leert ze haar eigen weg te gaan en te vertrouwen op haar eigen kracht. Vooral het tweede deel steekt prima in elkaar, dendert lekker door een niet al te gecompliceerde fantasiewereld en kan hiermee een leuke kennismaking met het fantasy-genre zijn.



* info Laure Oomens: https://www.bloovi.nl/laure-oomens & https://www.locowriting.com/