Prachtig geschreven tijdsbeeld

Een familieroman is de ondertitel. Klopt helemaal. Het koste me wat tijd om erin te komen. Al bijna halverwege had ik nog steeds het idee dat ik net begonnen was. Wat wel meteen lukte is het tijdsbeeld. Polen, platteland, jaren dertig. Het antisemitisme zat in de tijd. In het buurland blijkt dat het belangrijkste agendapunt te zijn, maar ook in Polen was het niet fijn om joods te zijn, discriminatie zat in vele kleine dingen.

Gaandeweg ontwikkelen de zes kinderen van Nathan en Rywka zich allemaal in hun eigen richting. Studeren in de stad (Krakau), vechten in de Spaanse burgeroorlog, of thuis achterblijven bij de ouders.

En met de hoofdfiguren verandert ook de tijd. De Duitse inval, de ontwikkelingen in de Sovjet-Unie, door de ogen van de familie Stramer beleven we, lezers, het van dichtbij mee. Met veel plezier las ik het boek uit, steeds grotere brokken elke dag, nieuwe inzichten voor mij, de aanloop en de loop van de tweede wereldoorlog, maar vanuit een standpunt dat ik interessant vond. Mooi verhaal.

Het boek krijgt ook veel lof op het web, de opvolger is al geschreven begrijp ik. Moet op het verlanglijstje.

Citaat: “Van ’s ochtends vroeg tot ’s avonds laat zullen ze vergaderen en debatteren over elke mogelijke kwestie: van de uitleg van de Thora, de prijs van de tramkaartjes tot de dag van de komst van de Messias.
Iedereen moet het laatste woord hebben; daarom duurt het zo lang en komt er nooit een einde aan.” (p.167)