Over de grens

Een leesclub en een boek dat ik normaal gesproken niet zo snel zou uitkiezen. Geweldige combinatie. Niet in een kringetje allemaal vertellen wat je er van vond, maar gewoon online, 15 geselecteerde vrijwilligers en iets dieper ingaan op wat je gelezen hebt.

Truecrime is best leuk voor podcasts, maar qua boeken sla ik meestal over. Cassie heeft er een website van gebouwd, maar ditmaal wil ze meer. Niet een blogje, een linkje naar een krantenartikel, maar daadwerkelijk op zoek naar het verhaal achter het incident. En dus probeert ze in contact te komen met Lore, een dame met een echtgenoot in Texas, maar ook een in Mexico D.F. Wanneer de echtgenoten elkaar ontmoeten gaat het mis, de eerste schiet de tweede dood en gaat zelf de bak in. Lore gaat van twee naar nul en heeft geen leven meer, iedereen kijkt haar met de nek aan.

Jaren later vindt Cassie haar en vraagt of ze haar verhaal wil vertellen. Eerst is ze afwijzend, dan bedenkt ze dat ze beter maar een keer alles kan vertellen, dan is ze van het geklepper van journalisten af. Ze beginnen een reeks interviews waarin Lore haar verhaal vertelt, maar ook Cassie uitdaagt om over haar leven te vertellen, de dames raken op een vreemde, argwanende, manier op elkaar gesteld, met elkaar verweven.

Is alles gegaan zoals het destijds in de krant stond? Wie vertelt de waarheid? En wat is de impact van de waarheidsvinding op je eigen leven? Of op degene die je interviewt en de directe omgeving?

Het boek las lekker weg, dat is niet per definitie een compliment, maar in dit geval wel. De boekclub begon na een aantal weken. Door de vragen, maar vooral door de reacties van een aantal medelezers, begreep ik het boek beter dan na lezing, dacht ik meer na dan na een normaal boek, dat meestal na lezing op de stapel ‘nog te bloggen’ gaat, om daarna in de kast (of in mijn minibieb) verdwijnt. Niet voor elk boek, wel een aanrader om vaker te doen.