Mooi gegeven, teleurstellende uitwerking

Noordervliet probeert de tijdgeest in een verhaal te stoppen, maar slaagt daar mijns inziens slechts gedeeltelijk in. Het gegeven is de het verhaal over de uitgever Thomas Geel. Hij geeft een controversieel boek uit, wordt daar al binnen zijn eigen bedrijf op aangevallen, krijgt daar een golf publiciteit over heen, waar zowel de traditionele media als de sociale media flink in de aanval trekken. Aan het begin van het boek is hij reeds overleden, omgekomen bij een auto-ongeluk.

Het verhaal vertelt vooral hoe zijn familie en andere betrokkenen omgaan met het gegeven. Op deze manier een beetje een raamvertelling, geen sleutelroman volgens de interviews die ik ondertussen las en hoorde, al kwam dat vermoeden bij mij (en een aantal andere lezers) wel naar boven.

De hoofdpersoon Isa vlucht naar Ierland, waar ze op haar eigen manier de dood van haar man probeert te verwerken. Dochter Leonie speelde volgens velen geen fraaie rol in de ophef rondom haar vader en is ook nog niet klaar met haar ouders. Bijfiguren zijn de journalist Joris, een opportunist op zoek naar het verhaal achter de affaire en Anne, degene die bij de uitgeverij erg tegen het bewuste boek was, volgens sommigen ook op een niet al te fraaie manier.

Genoeg om een mooi verhaal van te maken, meerdere standpunten, genoeg gebeurtenissen als vervolg op een hectisch verhaal. Maar het lukt mij niet om me te verliezen in het verhaal. Belangrijkste probleem: de geloofwaardigheid. Romankarakters moeten logisch in elkaar steken, moeten doen wat past bij hun karakter. Toevalligheden mogen (moeten soms zelfs), maar niet om de zwakte van het verhaal te verdoezelen. In dit geval geloof ik te vaak niet wat er gebeurt, het zit niet logisch in elkaar, de keuzes die de karakters maken zijn niet te verklaren.

Het verschijnen van een manuscript door Thomas maanden na zijn overlijden lijkt het boek een extra dimensie te geven. Het is ongetwijfeld bedoeld om het verklaringen te geven, begrip te kweken, uitleg voor zowel de familie als de lezer. Lukt niet.

Vele vragen spoken in mijn hoofd na lezing van het verhaal, maar antwoorden krijg ik slechts mondjesmaat. Wel een voordeel van de leesclub, je kunt ze aan andere stellen. En inderdaad krijg ik soms wat mogelijke verklaringen. Maar ook anderen die dezelfde vragen hadden. Kortom mijn gedachtegang is niet uniek, niet bijzonder. Best jammer, want het gegeven is best een mooi uitgangspunt. Teleurgesteld aan het eind dus.

Citaat: “Mijn vader vuurde de gebruikelijke vragen op hem af over zijn financiële positie, zijn plannen en zijn perspectieven, mijn moeder informeerde afgemeten naar zijn familie of wat daarvan over was en Thomas slalomde als een skikampioen om alle paaltjes heen. Bij de soep was de sfeer nog kil, bij de koffie die in de tuin werd geserveerd waar de zon net achter de boomtoppen zakte, was er een gemoedelijkheid ontstaan die ik zelden had meegemaakt. Ik was verdoofd van geluk.” (p.146)