En wéér komt het allemaal goed

Griet Op de Beeck is een koningin van de beeldspraak. Een sofa is bij haar niet zomaar groen, maar ‘een onbestemd soort bruinig groen, de kleur van eten dat te lang in de ijskast heeft gestaan, van gordijnen in bejaardentehuizen die geen geld hebben voor nieuwe, van mos op stenen als er water in de buurt is’. Over een stoma schrijft zij: ‘Dan begint het ding ook nog vervaarlijk te pruttelen, het lijkt wel stoofvlees dat staat te koken op het vuur’. Dat maakt nieuwsgierig naar Op de Beeck als dichter.

Kom hier dat ik u kus is een roman in drie delen. Een langgerekt coming of age (maar wie wordt tegenwoordig volwassen voor zijn 30e?) volgt Mona in een gebroken gezin als kind (van 9 tot 11 jaar), als 24-jarige en in het laatste deel is zij 35 jaar. Mona is een dramaturg met een minderwaardigheidscomplex, zowel als het gaat om haar werk als haar privéleven. Op de Beeck is op haar best in het eerste deel, als ze schrijft in kindperspectief dat de lezer in het verhaal zuigt.

Hoe origineel de Vlaamse schrijfster is in haar taal, zo sentimenteel is zij in haar vertelling. De vrees dat er iets heel ergs staat te gebeuren in het gezin verandert geleidelijk in een veel grotere vrees, namelijk dat het allemaal goed komt en ook nog op z’n Hollywoods. En inderdaad, aan het eind heeft de hoofdpersoon eindelijk enig zelfvertrouwen gevonden en is zij na al die jaren wel in staat voor zichzelf op te komen. Door de spanning die met name in het eerste deel wordt opgebouwd, is dit haast een teleurstelling. Een beetje flauw zijn ook de veelvoorkomende quasiwijsheden, zoals: ‘Soms hoeven mensen niet te antwoorden om te antwoorden op een vraag die geen vraag was’.

Dit is de tweede roman van journalist Op de Beeck (1973). Haar eerste, Vele hemels boven de zevende uit 2013, was genomineerd voor de AKO Literatuurprijs, won de Bronzen Uil Publieksprijs en wordt verfilmd. Ook in dat boek is het eind goed al goed. Misschien is dat juist de bedoeling van de schrijfster, om tussen alle romans over dertigersdilemma’s ook eens iets liefs voorbij te laten komen. Verlangen naar meer doet het echter niet.