Dodencel 4,5*

Via de leesclub van de boekenreizigers heb ik het boek Dodencel, geschreven door Sterre Carron gelezen. In dit boek ontmoeten we weer Hoofdinspecteur Erin de Donder en haar team. Dit team wordt op een zaak gezet, waarbij op een verlaten terrein het lichaam van een naakte man is gevonden. Zijn gezicht is verborgen achter een glad masker. Naast hem liggen twee vrouwenarmen. Deze armen zijn zorgvuldig in een U-vorm neergelegd. Bij deze moorden is de dader geïnspireerd door de Egyptische symboliek en hij / zij heeft een morbide kijk op de dood. Erin probeert, samen met haar team, het patroon in deze zaak te ontrafelen. Maar ze raakt nog meer verstrikt in deze zaak dan ze zou willen en het dwingt haar en haar team tot het uiterste om deze zaak tot een goed einde te brengen. Lukt het hen daadwerkelijk om deze zaak op te lossen en te zorgen dat er nog niet meer doden vallen?
Op de cover zien we een vrouw op de rug in iets wat een buis lijkt. De kleur blauw, welke op de cover is gebruikt, geeft het geheel een koele / kille uitstraling. Het maakt me toch wel erg nieuwsgierig wat deze vrouw in die buis te zoeken heeft. Dit boek is het vervolg op het boek Sterf. Op zich kunnen beide boeken wel los van elkaar worden gelezen, alhoewel ik het zelf wel plezieriger vind om een serie op volgorde te lezen. Met name om de ontwikkeling van het personage Erin beter te kunnen volgen. In dit boek lopen twee verhaallijnen naast elkaar. De eerste is het politie onderzoek naar de moord op de naakte man. Dit verhaal word verteld vanuit het perspectief van Erin en Rumi. De andere verhaallijn gaat over de burgeroorlog die in Rwanda heeft plaatsgevonden en welke gruwelijkheden deze burgeroorlog voor de bevolking met zich heeft meegebracht. Beide verhaallijnen zijn op een goede manier met elkaar verweven en komen uiteindelijk aan het eind van het verhaal op goed bij elkaar. Ook van dit boek heb ik weer genoten en ik kijk dan ook weer uit naar het volgende boek van deze schrijfster.

4,5*