De zeepproductie gaat een nieuwe eeuw in!

Voor mij zijn er series die, ongeacht of de voorganger goed of slecht was, tot het einde gelezen moeten worden om de verbanden verder te begrijpen. De zeepfabriek maakt deel uit van zo’n reeks.
Hanna draagt de fabriek en de zeepproductie over aan haar zoon Anton. Na een verwoestende brand lijkt het einde van het familiebedrijf nabij. Helen, de verloofde van Anton, laat zich echter niet ontmoedigen. Met behulp van het geld van haar ouders wordt een nieuwe en grotere fabriek gebouwd. Dit brengt echter spanningen in hun huwelijk en komt ook de Eerste Wereldoorlog gevaarlijk dichtbij…
In dit verhaal maken we niet alleen een eeuwwisseling mee, maar ook een opmerkelijke ontwikkeling binnen de fabriek zelf, waarbij verschillende lotgevallen plaatsvinden en de eigenaren ervan flink door elkaar geschud worden. De auteur weet deze emoties zeer goed over te brengen en legt veel nadruk op de emotionele aspecten, waardoor je tot het einde toe intens betrokken blijft.
Tijdens het lezen ervaar je niet alleen de verandering in tijdenperken, maar ook in generaties, waardoor je een inkijk krijgt in de hedendaagse geschiedenis van die tijd. Wat begon als een kleine fabriek groeit uit tot iets groots…De vraag blijft hangen: “Zal dit goed aflopen?” Maar er zijn nog meer vragen die opborrelen, vooral omdat Helen met haar eigen bagage worstelt en er aannames zijn die alleen in het derde deel beantwoord zullen worden.
Al met al is dit vervolg geslaagd met korte stukjes hier en daar, een behoorlijk goede spanningsboog en een boeiend drama. De liefhebbers van generatieromans met een echte achtergrond, zijn hier in goede handen. Binnenkort staat deel drie op de planning…