Bewijsdrang

Verheven koninkrijk is een interessante psychologische roman over een jonge wetenschapster, die onderzoek doet naar verslavingsgedrag en impulsbeheerisng bij muizen. De verslaving van haar broer, overleden aan een overdosis, en de depressie van haar moeder vormen haar grootste drijfveer. Op de achtergrond speelt racisme een rol. Zowel haar vader, die geen goede baan kon krijgen in Alabama en met heimwee terug is gekeerd naar Ghana, als haar broer die een talentvolle voetballer en basketballer was, gingen gebukt onder racisme en kilheid.
Haar heeft het aangezet tot schaamte, zelfhaat, braafheid en hard werken. Ze moet flink zijn en uitblinken, maar gaat steeds meer twijfelen aan de zin ervan. Dit overdenkt ze allemaal, terwijl ze bezig is met haar onderzoek en haar moeder apathisch in haar bed ligt.
"Ook ik ben jaren bezig geweest een bescheiden slotgracht van goede daden aan te leggen in een poging het kasteel dat ik ben te beschermen. Ik wil niet worden afgewezen.'
Ze wilde zo graag slim en zelfverzekerd, evenwichtig en succesvol zijn, dat dat haar sociale leven heeft ingeperkt. Het geloof waarmee ze is opgevoed, heeft plaats gemaakt voor het zoeken naar houvast in de wetenschap.
Het is een interessant thema, maar de uitwerking valt tegen. Het proza is vrij droog en nuchter; we lezen vooral dagboekteksten, maar worden niet meegesleept door een spannend verhaalverloop of mooi taalgebruik. Het is lastig om je met de hoofdpersoon te identificeren, misschien wel omdat zij haar gevoelens zo heeft weggestopt en sterk in haar hoofd zit. Dat is goed te begrijpen, maar daardoor raakt het boek mij niet en vind ik het geen literaire prijs waard, zoals andere mensen suggereren. Dan kun je beter het werk van Chimamanda Ngozi Adichie lezen.