Helaas een idiote verhaallijn

Diane Thiberge lijdt aan een fobische angst voor lichamelijk contact. Haar diepste wens gaat in vervulling als zij een kindje uit Verre Oosten kan adopteren. Zij noemt hem Lucien. Lucien raakt zwaar gewond bij een auto ongeluk. Diane is zwaar gefrustreerd, verbitterd en depressief, zij beschouwt het als haar schuld dat Lucien zwaar gewond in coma ligt. Ten einde raad laat zij Rolf van Kaen, een Duitse arts, een therapie toepassen met zeer verrassende, positieve gevolgen. Van Kaen wordt vermoord op een bizarre manier : zijn hart is ontploft.
Inspecteur Patrick Langlois wordt belast met de zaak. De interventie van Van Kaen roept talloze vragen op.

Theorieën over helderziendheid, parapsychologische communicatie en mentale vermogens, biopsychokinese, extrasensoriële perceptie in obscure werelden en realiteiten. Grange is in deze thriller een beetje van het padje af.

Hij blijft een meester in z'n beschrijvingen van gebouwen, landschappen, stemmingen. Bepaalde delen van het verhaal hebben een sterke fantasy inbreng en doen denken aan Tolkien en Jack Vance.

Conclusie: een idiote verhaallijn maar toch wel boeiend en bij tijd en wijle erg spannend. Het niveau kan niet reiken aan ‘De Passagier”, ‘Voorbij de zwarte lijn’, ’Godenstemmen’, noem maar op. Afgezet tegen die sterrenverslinders komt deze thriller er bekaaid af met:
3 sterren.