Een verhaal dat verteld moest worden

Met de vleugels van Jalila heeft Karin Driegen haar tweede roman geschreven. Het boek pakt en zet je tot denken.

De vader van Jalila is omgekomen in de oorlog en met haar moeder en broertje heeft ze een fijne jeugd. Tot de situatie in Eritrea niet meer vol te houden is en haar moeder naar een ander land gaat om geld te verdienen om naar huis te sturen.

Dan besluit Jalila met haar vriendje Idris te vluchten. Ze weten dat het gevaarlijk is en ook dat er vele mensen omkomen. Ze geld nodig zullen hebben om de mensensmokkelaars te betalen. Je volgt Jalila tijdens haar vlucht. Je leeft met haar mee en krijgt een erg goed beeld hoe het voor iemand is om te vluchten. Dit heeft Karin erg goed op papier gezet.

Je krijgt zo een inkijkje hoe de vluchtelingen met elkaar omgaan maar ook hoe het is in een opvangkamp. Het ziet er aan de buitenkant mooi uit, maar van binnenuit krijg je er toch een hele andere kijk op.

Het leest prettig en er gebeurt erg veel, je wilt alleen maar doorlezen om te weten of het goed komt met Jalila en de mensen om haar heen. Het verhaal is gebaseerd op ware gebeurtenissen en dat maakt het des te schrijnender.

Je hoort en leest veel over vluchtelingen en gebeurtenissen, maar nooit vanuit de vluchteling zelf, dit is een verhaal dat verteld moest worden. Een verhaal dat na het lezen even blijft hangen en ik kan me voorstellen dat dit verhaal vooroordelen van mensen kan veranderen.