Pad van kleren raakte mij diep onder mijn huid

Pad van kleren is een erg persoonlijk en historisch precies verhaal over de Tweede Wereldoorlog en het leven erna. Auteur Robert Beernink verteld ons dit vanuit de blik van Teun en zijn echtgenote Ria. Als lezer stap je recht in het leven van deze hoofdrolspelers. Soms is het verhaal erg rauw en ook droevig. Dit wordt dan afgewisseld het genot en plezier. In het na-oorlogse leven van Teun en Ria, hun familie en vrienden ligt het plezier in de toneelvereniging. Ze leven letterlijk toe naar de grote voorstellingen die voornamelijk in het teken staan van de herbeleving van de oorlogstijd. Afgewisseld met vertier en natuurlijk een glaasje jenever!

Robert Beernink legt geen film, geen laag op zijn verhaal. Nee, hij geeft het ons weer zoals het is. Als lezer kunnen wij het grijpen en het voelen. De miserie van het leven, het verlies van het jonge leven en de rouwverwerking die dit met zich meebrengt, gaat de auteur niet uit de weg. Dit krijgt een belangrijke plaats in de verhaallijn, hij brengt dit sereen aan.

De oorlogstijd, waarbij Teun wordt gevangen genomen in Duitsland, waar hij moet werken in een kamp. Dit was voor mezelf het meest beklijvende deel van het boek. Hier sleurde de auteur mij absoluut mee in het verhaal. Deze woorden zijn precies uit de pen van Robert Beernink gekropen!

Deze spannende tijd tussen bezetting en bevrijding, het verhaal van Teun, stond voor mij dan in groot contrast met de na-oorlogse passages in het boek. Het tempo van deze scènes ligt hier lager. Dit zorgde er bij mij voor dat ik de opgebouwde spanning uit de voorgaande passages plots verloor. Ik begrijp nu wel dat dit te maken heeft met de stijl van het leven zelf in die na-oorlogse periode. Het was een wij-maatschappij, niet zo flitsend en individualistisch als nu!
De auteur toont ons hier in detail alle evoluties na de oorlog, van televisie, supermarkten tot het verdwijnen van de kolenkachels.
Gezien ik gek ben op een spannende verhaallijn, had ik het eerlijk gezegd persoonlijk moeilijk met deze delen van het boek.

De precisie van de weergave van de historische gebeurtenissen in het boek en in het bijzonder de feiten in het slotstuk, vind ik bijzonder knap gedaan. Ik ben blij dat het vooruitzicht naar het spannende slot me gedreven heeft om het boek uit te lezen. En echt, ik kan het alleen maar aanraden!
Het slot heeft me echt geraakt, diep onder mijn huid.

De kers op de taart was voor mij de mooie beeldspraak van de auteur. Robert Beernink geeft hier voor mij klank en beeld weer. Hij laat ons de filosofische ondertoon van het verhaal voelen.
“Het is tijd om in de spiegel naar mijn naakte lichaam te kijken en mijn spiegelbeeld mezelf te laten zien.”