Bloemrijk netwerk van hersenspinsels

Bloemrijk is niet alleen de mooie cover van de nieuwe uitgave van 'Mevrouw Dalloway', maar ook de schrijfstijl van Virginia Woolf. Haar soms lange zinnen bevatten veel details, vermengd met filosofische inzichten van de hoofdpersonen. Dat vraagt best wat concentratie van een lezer. Voor deze klassieker moet een beetje gewerkt worden! Ik ben benieuwd of Virginia, had ze in deze tijd geleefd, wellicht met een iets vlottere pen had geschreven?

Bijzonder is de manier waarop Virginia het verhaal van die ene junidag vertelt. Zoals bomen ondergronds met hun wortels één netwerk vormen. Zo lijkt dit boek uit een netwerk van hersenspinsels te bestaan. Een gedachtegang van Clarissa Dalloway wordt abrupt onderbroken, bijvoorbeeld door onverwachts bezoek of het slaan van de klokken van de Big Ben. En plots in de volgende alinea bevinden we ons in het brein van Peter Walsh, die een paar straten verderop terugdenkt aan betere tijden of aan zijn gesprekje van die ochtend. Een soms hallucinante ervaring, die aanzet tot het terugbladeren in het boek om met nieuwe inzichten een passage te herlezen. Verwacht bij dit boek geen directe klik, maar als je er als lezer wat tijd en moeite insteekt, dan bloeit het boek prachtig op, zoals een warme junidag.