De strijd met pen en papier

‘Ik ben Hendrik Witbooi’. Dit zijn de slotwoorden onder vrijwel elke brief die Hendrik Witbooi stuurt naar kapiteins van andere volken en naar Duitse Keizerlijke afgezanten, gouverneurs, legercommandanten en zendelingen. Elke brief is geschreven in het belang van zijn volk, de Nama, dat leeft en rondtrekt in Namaqualand. Zijn volk, dat ernstig bedreigt wordt door de komst van kolonisator Duitsland naar Zuidwest-Afrika (het huidige Namibië) in het jaar 1885.

Die brieven zijn de basis van het boek van Conny Braam over dit verschrikkelijke kantelpunt in de geschiedenis van de Nama, Herero en andere volken in Zuidwest-Afrika. Het resultaat is een zeer aangrijpende vertelling van de strijd die Hendrik Witbooi voert om zijn volk te beschermen tegen de beïnvloeding van het Rijnlands Zendingsgenootschap, de oplichting en de landroof door kolonisten en het gruwelijke geweld van het koloniale leger. Een strijd die Hendrik aangaat op pen en papier, maar die soms ook te paard uitgevochten moet worden in onherbergzame bergketens en woestijnen.

We volgen niet alleen Hendrik Witbooi, maar ook vele andere goed uitgewerkte personages, zoals Louis Wolfram (ruim 20 jaar actief in Zuidwest-Afrika als hoge Duitse functionaris voor afgezanten, gouverneurs en commandanten) en Ludwig Conradt (die vele pogingen doet om een succesvol kolonist te zijn). Zodoende benadert de schrijfster deze relatief recente -maar ook relatief onbekende- geschiedenis niet eenzijdig, maar juist vanuit verschillende perspectieven en met een zekere gelaagdheid. Dit gecombineerd met een vlotte, toegankelijke schrijfstijl en een mooie spanningsopbouw in het boek, zorgt voor een waardevolle leeservaring. Een leeservaring die niet eindigt met het lezen van de laatste bladzijde en het voorzichtig dichtklappen van het boek, maar een leeservaring die je bij blijft in de vorm van een stille herinnering aan Hendrik Witbooi en zijn dierbare volk.