Phineas' feest is een puzzel

Sophie Tak heeft van Phineas’ feest een puzzel gemaakt.
Het is een puzzel met vijf stukjes.
Hilmar, Tanneke, Adelien, Johannes en Lea.
Eén puzzel, één familie.

De puzzel breekt, valt uit elkaar.
Twee puzzelstukjes raken kwijt, zijn onvindbaar
Na meer dan twintig jaar wordt de puzzel opnieuw gelegd.
Kan de puzzel opnieuw gemaakt worden?

Sophie laat de lezer lang in het ongewisse over de oorzaak van het uiteen vallen van de familie. Dat geeft spanning in de roman. De personages zijn kleurrijk en worstelen met hun verleden. Sommige personages zijn best sympathiek. Andere personages zijn merkwaardig, irritant of zelfs onhandelbaar. Dat geeft uiteraard spanning tussen de familieleden, maar ook spanning tussen boek en mij als lezer. Die spanning krijgt een climax aan het einde van het boek. De ontknoping was niet echt mijn ding.

Wat ik bewonder in het debuut van Sophie is de gelaagdheid en het spelen met perspectieven. In elk boekdeel staat een familielid centraal. Hilmar, Tanneke, Adelien, Johannes en Lea geven een eigen visie op de gebeurtenissen uit het verleden, op de band met de rest van de familie en op de vraag of deze banden hersteld kunnen worden. Die visie wordt duidelijk op basis van herinneringen en gebeurtenissen uit het verleden, die worden afgewisseld met scénes uit het heden. Die herinneringen, gebeurtenissen en scénes komen geregeld terug in de andere boekdelen, maar dan bezien vanuit een ander perspectief.