Een historisch document

Het is bijna niet te geloven dat datgene wat Farrow beschrijft, niet aan zijn verbeelding is ontsproten, maar daadwerkelijk heeft plaatsgevonden (en ongetwijfeld nog steeds plaatsvindt). Machtige mannen (vooral mannen, maar niet uitsluitend) met veel geld bepalen wat waar is of niet. Heeft Ronan Farrow een heldendaad verricht of heeft zijn onschuld er uiteindelijk toe geleid dat hij heeft doorgezet de onthullingen over seksueel misbruik te publiceren? Zijn, door mij veronderstelde, onschuld, grensde aan naïviteit. Bedreigende mails, onduidelijke apps, lawines apps, achtervolgd worden. Hoe dan ook, het is fantastisch dat dit boek er wél gekomen is.
Hoe het met Harvey Weinstein is afgelopen (voorlopig althans), weten we inmiddels. Dat staat breed uitgemeten in het nieuws. Maar behalve Weinstein en andere mannen die vrouwen seksueel intimideren zijn er talloze journalisten en advocaten die kilo's boter op hun hoofd hebben. Hoe vergaat het hen?
Het boek is niet alleen een fantastisch historisch document over hoe rijke en machtige mannen, ondanks hun rijkdom en macht, kunnen worden berecht, maar het is ook verontrustend om te zien hoeveel mensen zich onder druk laten zetten door diezelfde rijkdom en macht. Hoe gemakkelijk mensen gecorrumpeerd raken. Wie is er niet bang zijn baan te verliezen? Wat zet je op het spel als je leidinggevende, die je vertrouwt, je verzoekt je niet meer bezig te houden met een zaak?
Ronan Farrow verdient alle complimenten voor zijn lef en doorzettingsvermogen. Gelukkig zijn er nog geen doden gevallen, maar het zet me wel aan het denken. Wat hebben andere machtige mannen (en vrouwen) te verbergen en hoever zullen ze gaan om dit verbogen te houden?
Wat goed ook om te lezen dat er, behalve Ronan Farrow, meer mensen zijn die het belangrijk vinden dat de waarheid wordt verteld, die hun carrière daarvoor zelfs op het spel willen zetten. Volgens mij is dat hard nodig in een tijd waarin wereldleiders deze waarheid af willen doen als fake!

Jurjen van Loon leest het boek op een zakelijke manier voor, passend bij het verhaal. Af en toe vind ik zijn Amerikaans-Engels wat overdreven: hij spreekt de L nogal dik uit, alsof deze twee keer voorkomt in de namen die hij noemt. Verder: Bob wordt Baab, Hollywood wordt Haallywoet etc. Desalniettemin verdient hij zeker ook vier **** voor zijn voorleescapaciteiten.