Geschiedenis in romanvorm – ik hou er van! :-)

We zijn inmiddels een stap vooruit in de toekomst, nog steeds in de 19e eeuw, in het adembenemende Nieuw-Zeeland. In De legende van de vuurberg lezen we in grote hoofdlijnen de verhalen van de derde generatie. Drie hoofdpersonen, allen verbonden met elkaar, Rata Station en de Maori en hun families. Afwisselend bevinden we ons op het Noorder-, en Zuidereiland.
Aroha – Linda's dochter
March – Mara en Eru's dochter
en Robin – Zoon van Linda en Chris, de jonge oom van Aroha

Deze derde generatie wil meer dan schapen fokken. Studeren of de wereld verkennen, acteren. Maar aangezien het in die tijd not done was voor meisjes om te studeren, krijgen ze wel privélessen van Jane en ingehuurde leerkrachten.
Aroha is een kei in talen, March totaal in de cijfertjes en Robin, lieve zachtaardige Robin, wil het liefst het theater in en zijn geliefde Shakespeare vertolken. Dat ze daarbij nogal wat obstakels op hun weg vinden is een understatement.

Aroha is dolverliefd op Linda's pleegzoon Matiu, een lange knappe Maori. Als ze samen met hem een treinreis maakt slaat het noodlot toe en stort Aroha's wereld compleet in. Als ze daarbij ook nog eens een vloek over zich krijgt uitgesproken, zakt ze steeds dieper in een zwart gat. Ze wordt liefdevol opgevangen op Rata Station om daar onder de vleugels van haar familie weer bij te komen.
Voornamelijk door de lieve Robin en haar nichtje March – die voor geen gat te vangen is, knapt ze langzamerhand weer op.
Als ze dan ook de kans krijgt om op een taleninstituut te gaan werken gijpt ze deze kans met beide handen aan.Ook is ze een verdienstelijke gids voor de toeristen die Maori-gebied willen verkennen. En zelfs de liefde lijkt weer in de lucht te hangen – maar door de vloek is ze uiterst voorzichtig.

Robin schijnt meer met zijn hoofd in de wolken te leven en slechts interesse te hebben voor toneel en theater, tot groot ongenoegen van zijn vader Chris en moeder Cat. Op Rata Station komt er niet veel soeps uit zijn handen, de werknemers lachen hem geregeld uit om zijn “zwakte”. Als hij op een gegeven moment een vacature ziet om auditie te doen bij een theatergezelschap, neemt hij een drastisch besluit en gaat er van door, met maar weinig geld op zak. Hij komt terecht in een compleet andere wereld, maar is dit werkelijk wat hij voor ogen had? Voor hij het weet zit hij tot zijn nek in de miserie, voelt er niets voor om op hangende pootjes terug te gaan en glijdt zo af richting de schimmige wereld van kleine theatertjes, bar's, en louche cafeetjes waarbij zijn bazin Vera Carrigan (hey een oude bekende ;-)) hem genadeloos betrekt bij criminele activiteiten, hem daarmee chanteert en hij het lef niet meer heeft te vertrekken.

March is een eigenwijze, super intellegente tante, meedogenloos bij tijd en wijlen. Puur gericht op cijfertjes en geld verdienen. March leert van ene Porter hoe de zaken gerund moeten worden in een wolfabriek. Dat ze daarbij sneller en beter wordt dan Porter is nu ook weer niet de bedoeling voor een vrouw. March heeft een neusje voor zaken maar daarbij blijkt ze wel het welzijn van de arbeiders uit het oog te verliezen. In een harde mannenwereld probeert ze zichzelf staande te houden, uit te blinken en wil vooral voor vol aangezien worden. Een echte workaholic, waarbij haar knappe verschijning niet echt lijkt mee te werken.
Het is de tijd waarin de industriele revolutie een grote opkomst maakt. Maar het lijkt er meer op dat de fabriekseigenaren de slavenarbeid opnieuw uitvinden. Daar waar Maori nogal een uitgebuit volk werd in de eerdere jaren, zo lijken nu voornamelijk de Chinese werknemers radicaal te worden gediscrimineerd. Mensonterende levensomstandigheden, keihard werken voor weinig geld etc.
Sarah Lark weet het afschuwelijke leven van vele onderbetaalde grote families zo levensecht te beschrijven dat de rillingen me geregeld over mijn rug liepen.

Als plotseling weer het noodlot toeslaat voor Aroha en Robin op de een of andere manier voor een totale shock komt te staan die super-positief lijkt maar hem totaal van het padje brengt, komen Aroha, Robin en ook March toch weer nader tot elkaar. Daarbij komen we ook nog een oude bekende tegen die overal een zegen lijkt te zijn maar totaal andere bedoelingen heeft dan de jongeren in gedachten hebben.
Uiteindelijk gebeuren er dingen waarbij de hele familie als één groot blok op staat en maatregelen worden getroffen die verre gevolgen (kunnen) hebben.

Het boek is wat mij betreft een mooie afsluiter. Dingen die gebeuren zijn absoluut niet megaspannend, eerder een poging om losse eindjes aan elkaar te knopen zonder daarbij de verwachting naar een nieuw deel te beschrijven. Geen cliffhangers. Ik hou er tenminste een goed gevoel aan over.
Zoveel karakters die we voorbij zagen komen, zoveel grandioos mooi beschreven plekken die we bezochten, zoveel liefde alsook haat en geweld en een wereld die totaal niet de onze is. Fictie en non-fictie lopen weer flawless door elkaar.
Schitterende setting voor een adembenemende serie in een tot de verbeelding sprekende schrijfstijl die me meevoerde in zovele leventjes.
Ik heb er echt van genoten!!!
https://josesprakeloos.blogspot.com/2019/07/sarah-lark-de-legende-van-de-vuurberg.html