Je hart stelt zich meteen open voor Nina, ik kon er soms wel mee janken.

Een boek van Anya is niet zomaar een thriller waarvan er bij wijze van spreken 13 in een dozijn gaan. Het heeft iets extra's, iets meer dan zomaar een verhaal – het heeft diepgang en neemt je mee naar tot de verbeelding sprekende contreien die het verhaal smoel geven. Natuurlijk ben ik als (Midden-)Limburgse wel een beetje bevooroordeeld als het om de prachtige setting van Zuid-Limburg gaat en Anya je en passant meevoert door de Ardennen en Pyreneeen door machtig mooi beschreven stukjes aards paradijs. Zinnen die je laten zien wat ze bedoelt waardoor je je meer een deel van het verhaal voelt dan een lezer … Genieten!? Ja echt wel!!

Maar anderzijds voel je je ook af en toe heel erg hoog in je emotie gaan. Van hoop naar angst, van afgrijzen naar moordlust (goh ik? ;-)) maar ook de onmacht, het niet meer vertrouwen in de mensen om je heen, geen idee meer hebben wat waarheid en leugen is. Een heel scala aan rottigheid die de mens maar moet kunnen verwerken...

Ik zou in shock zijn als er plotsklaps een tweelingzus voor mijn neus zou staan.
Gescheiden bij geboorte en dan zo'n totaal andere jeugd hebben gehad is dan niet te filmen! (Al zou dit boek echt wel verfilmd kunnen en mogen worden wat mij betreft!)
Nina groeide op in isolement, haar moeder Mia hield haar 14 jaar verborgen voor de buitenwereld waar volgens haar alleen maar duivels wonen. Nina is verwilderd, een met de natuur waar ze enerzijds alles aan te danken heeft en anderzijds een overlevingsdrang leert die als hard en wreed aandoet.
Naar haar inzicht geeft haar moeder niks om haar en gebruikt haar alleen maar als een veredeld hulpje, genegenheid is haar dan ook vreemd. Als dan plotseling de dag aanbreekt dat ineens alles veranderd is Nina totaal van het padje zeg maar, logisch ook als je moeder wordt vermoord en jij mee wordt genomen naar de bewoonde wereld – voer voor psychologen uiteraard. Toch leert ze zich enigszins aanpassen en bouwt een onderneming op met al haar vergaarde kennis over bloemen en kruiden etc.

Théa daarentegen groeit op in een liefdevolle, beschermde omgeving in het prachtige Maastricht (Mestreech voor intimi ;-)).
Ook zij groeide op zonder weet te hebben van het feit dat ze een tweelingzus heeft. Pas op 43-jarige leeftijd komt ze er achter. Uiteraard gaat ze op zoek naar haar zus en samen proberen ze het mysterie te ontrafelen van hun turbulente jeugd en proberen daarbij de onderste steen boven te krijgen.
Maar dan verdwijnt Théa en ziet Nina zich genoodzaakt NOG dieper te graven. Dat zou haar wel eens duur kunnen komen te staan. In welk wespennest is ze terecht gekomen? Wie weet meer over over de moordenaar van haar moeder en waarom is er nu opeens zoveel weerstand tegen de zussen? Wie wil niet dat het verleden wordt opgerakeld?
Met gevaar voor eigen leven maar met een instinctief verdedigingsmechanisme gaat Nina tot het uiterste waarbij haar verleden regelmatig naar boven komt in flarden en de bijbehorende emoties.

Wow, wat een geweldig boek weer. Zo subliem opgebouwd dat je alle kanten op gaat met je gedachten, verdenkingen en emoties. Diverse uitgangspunten om het kwaad te achterhalen. Daarbij opgeteld de mirakelse twists, waarvan je er een paar echt niet ziet aankomen!! Je hart stelt zich meteen open voor Nina, ik kon er soms wel mee janken.
Absoluut weer een Chapeau voor de zalige schrijfstijl van Anya!
https://josesprakeloos.blogspot.com/2020/02/anya-niewierra-het-bloemenmeisje.html