A chi la vittoria? A Maria Vittoria?!

Mussolini en zijn fascistische regime, de nazi’s, partizanen. Hoe overleef je als eenvoudig, traditioneel gezin deze zware tijden?
Het is aan Maria Vittoria om haar gezin door de gevaren te loodsen. Een vrouw van arme boeren komaf. Traditioneel en katholiek tot in al haar vezels. Maar met de touwtjes stevig in handen. Haar madonnabeeld dient als biechtzuster. De zelfkritiek die ze als het ware bij monde van het beeld ontvangt, is niet mals. Geen wonder, want om haar gezin te beschermen ziet ze zich genoodzaakt stappen te zetten waar ze zelf ook niet blij mee is maar die wel gevolgen hebben. Hoe kan ze de schone schijn ophouden voor haar omgeving?
Het is een hardvochtig bestaan. Fascisten en nazi’s bepalen en zijn niets en niemand ontziend. En daarbij gelden er de snoeiharde katholieke conventies die de orde in huis bepalen.

Los van de inhoud is deze roman ook prachtig van vorm. De vaak korte zinnen weerspiegelen de gejaagdheid in Maria’s hoofd op de momenten dat de druk oploopt. En de korter wordende hoofdstukken aan het eind laten je meevoelen hoe de tijd opraakt om te biechten en -hopelijk- te herstellen wat kapot is gemaakt.

Een roman met een toepasselijk ritme, vol couleur locale over oorlogstijd, overleven, religie, conventie, moederschap, huwelijk, familie.

Elise Valmorbida ontving voor dit boek de Victorian Premier’s Literary Award 2019.