Wees gewaarschuwd: geen vrolijk verhaal

maar een intens trieste afdaling in een nachtmerrie. ,Wanneer de jonge misdaadjournalist Edward Dunford betrokken raakt bij het moordonderzoek naar The Yorkshire Ripper, een beruchte seriemoordenaar die in de jaren zeventig actief was, stuit hij op een web van corrupte agenten. Het onderzoek naar de uiteindelijke dader lijkt wel ondergeschikt aan het in stand houden van een doofpotaffaire rond gemaakte fouten binnen het corps.
1974 is het eerste in een serie van vier boeken die David Peace schreef over deze zaak. In tegenstelling tot veel andere romans over de jaren zeventig hangt 1974 geen geromantiseerd beeld op van deze periode met haar zogenaamde onschuld. Integendeel, Peace belicht juist de tragiek van een justitieel apparaat dat zijn machtspositie misbruikt voor het eigen gewin. De politiemacht wordt voorgesteld als een Kafkaiaans machtsblok dat de ik-figuur (Edward Dunford) frustreert met tegenwerking en met psychologische en fysieke intimidatie. De arme jongen heeft het niet makkelijk, met een dominante moeder en een vader die kort geleden is gestorven. De bitterheid over de wendingen die zijn leven heeft genomen, druipt dan ook van de bladzijden af.

De schrijfstijl van Peace is bijzonder: hij tracht voortdurend de wrangheid van een situatie te vangen in korte zakelijke zinnetjes waarin de feiten voor zichzelf spreken. Nergens worden de zaken mooier gemaakt dan ze zijn. Het is die aanpak die onder de huid gaat zitten van de lezer, want hij schetst een fantastisch sfeerbeeld van de donkere kant van het tijdperk waarin dit verhaal zich afspeelt. Wees echter gewaarschuwd: 1974 is geen vrolijk verhaal, maar een intens trieste afdaling in een nachtmerrie.