Muzen, toen en nu

Chileens poëet Pablo Neruda (1904-1973) is ooit getrouwd geweest met een Nederlandse vrouw en had met haar een dochtertje met waterhoofdje. Deze Malva is in de letterlijke zin tot niet-relevante punt komma, een terzijde, gemaakt in biografieën en geschiedenisvertellingen. Hoe kan het dat het publieke imago van Pablo Neruda – symbolisch icoon der beschermer van de vertrapten en onderdrukten- mijlenver afstaat van zijn schandalige afwezigheid in het leven van zijn gehandicapte dochtertje!?

Met een enthousiast makende taalvirtuositeit maakt Hagar Peeters van de voormalige puntkomma een krachtige stem die door tijd, plaats en ruimte heen beziet hoe haar vader zich creatief én seksueel laaft aan vrouwelijke muzen in zijn leven. Tegelijkertijd vormt het postmoderne narratief óók een persoonlijke herinnering van de auteur zelf, waarin de biografische kanttekening bij Neruda dichtbij haar eigen verleden van een afwezige vader blijkt te komen. Hartstochtelijk strak geconstrueerd vormexperiment, over vroegere muzen als onbereikbare vrouwen en tegenwoordige muzen als slachtoffers van seksisme en verdrukking.