Op zoek naar jezelf

Deze novelle van Hermann Hesse roept bij mij een soortgelijk gevoel van kinderlijke verwondering op als bij werk van tijdgenoten Franz Kafka en Frederik van Eeden. Dat archaïsche taalgebruik vol symbolisch geladen verwijzingen naar zowel geschiedenis als wereldliteratuur. Hier beschrijft Hesse het zelfonderzoek van een ik-figuur die rondreist om zijn smachtende verlangen naar prinses Fatme te stillen. Het brengt hem op een pelgrimstocht voorbij ruimte en tijd of werkelijkheid en fictie. Op zoek naar zijn onbereikbare muze in het Oosten vindt hij romanpersonages, historische helden en een vrijmetselaarsgemeenschap die het finale oordeel zal vellen of hij nog genoeg in deze onderneming gelooft. 'Reis naar het Morgenland' (1932) leest als een jongensboek, maar brengt tussen de regels door alleraardigste bespiegelingen over geheugen, geschiedenis en auteurschap. Dit aandoenlijke boekwerkje smaakt zeker naar lijviger werk als 'De Steppewolf' (1928) of 'Narziss en Goldmund' (1930).