Lezersrecensie
Je mindset over stress veranderen
Dikgedrukte, grote, blauwe letters vormen het woord STRESS en prijken op de voorkant van dit boek. Hoewel stress een veelal negatieve connotatie heeft beoogt de auteur Kelly McGonigal (gezondheidspsycholoog en docent Stanford Universiteit) in dit boek uitleg te geven over stress in de positieve zin! De titel luidt ook `Sterker met Stress.´
Stress is wat zich voordoet wanneer iets waar je om geeft op het spel staat.
Een veelomvattende definitie die kan slaan op zowel frustraties in het dagelijks leven als een ingrijpende gebeurtenis als het verlies van een dierbare.
Stress en betekenis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je raakt niet gestrest over dingen waar je niet om geeft, en zonder enige stress te ervaren kun je geen betekenisvol leven opbouwen.
De mindset-verschuiving die dit boek wil bewerkstelligen is dat je anders gaat denken over stress. Want hóe je over stress denkt is overal van invloed op; van de gezondheid van je hart en bloedvaten tot je vermogen om betekenis aan je leven te geven. Het gaat niet om stress beheersen, verminderen of proberen te vermijden maar om er juist anders naar te gaan kijken (als een eigen hulpbron!) en het zelfs te omarmen.
McGonigal vertelt ons over de groei-index van een stressreactie wat inhoudt dat de verhouding tussen de stresshormonen cortisol en DHEA van invloed zijn op de langetermijngevolgen van stress, met name wanneer die stress chronisch is. Een hogere groei-index, dat wil zeggen meer DHEA, helpt mensen bloeien onder stress. Je hebt dan een verminderd risico op angst, depressie, hartkwalen, je herstelt sneller en het verhoogt je veerkracht. Stress als nuttig zien schept een compleet andere biologische werkelijkheid dan stress als schadelijk zien!
Zo geeft ze nog veel meer wetenschappelijke voorbeelden van hoe je mindset over stress bepaald wat voor effect stress daadwerkelijk op je heeft.
Wanneer je leven op het spel staat, komen biologische veranderingen sterk opzetten en vertoon je een vecht of vluchtrespons. Is de situatie minder bedreigend dan gaat het brein en ons lichaam over in een uitdagingsrespons. Beiden responsen geven je energie en helpen je presteren onder druk. Je hartslag neemt toe, adrenaline stroomt…maar bij de dreigingsrespons voel je angst of paniek, bij de uitdagingsrespons voel je je gefocust en geef je een andere verhouding van stresshormonen af. Meer DHEA; het hormoon dat deels bepaald of een stressvolle ervaring versterkend of schadelijk is.
Je stresshormonen geven je dus energie (en helpen je herstellen als je weer tot rust komt) en kunnen ook maken dat je je wil verbinden met anderen. Oxytocine is hierin belangrijk. Het vergroot je empathie en intuïtie. Is je oxytocinespiegel hoog dan ben je meer geneigd de mensen om wie je geeft te vertrouwen en te helpen. Door de beloningscentra van je hersenen ontvankelijker te maken voor sociale verbondenheid, versterkt oxytocine zelfs het warme gevoel dat je krijgt van zorgen voor een ander. Het geeft je ook moed, het tempert de vreesrespons in je brein en onderdrukt zo het instinct om te verstijven of te vluchten. Deze respons word de zorg-en-steunrespons genoemd. Mooi weetje: je hart heeft speciale receptoren voor oxytocine, die de hartcellen helpen regenereren en kleine beschadigingen herstellen! Het is dus goed voor je cardiovasculaire gezondheid!
Je stressrespons helpt je uitdagingen aan te durven, je te verbinden met anderen, en te leren en te groeien.
Het vertellen van herstelverhalen helpt bij aan de mindset-verschuiving dat stress niet schadelijk hoeft te zijn maar juist helpend; het oog hebben voor herstel en groei na een impactvolle gebeurtenis. Als mensen herstelverhalen horen, lezen of zien voelen ze zich hoopvoller, moediger en meer geïnspireerd om veranderingen in hun eigen leven door te voeren. Dit noemen psychologen `plaatsvervangende veerkracht´ of `plaatsvervangende groei.´
Zo blijkt: de invloed is groot van de verhalen die we onszelf en anderen vertellen (over stress en onze responsen) en waar we aandacht voor hebben (pijn en lijden of ook herstel en groei?) en bepalend voor hoe wij in het leven staan…
Stress is wat zich voordoet wanneer iets waar je om geeft op het spel staat.
Een veelomvattende definitie die kan slaan op zowel frustraties in het dagelijks leven als een ingrijpende gebeurtenis als het verlies van een dierbare.
Stress en betekenis zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Je raakt niet gestrest over dingen waar je niet om geeft, en zonder enige stress te ervaren kun je geen betekenisvol leven opbouwen.
De mindset-verschuiving die dit boek wil bewerkstelligen is dat je anders gaat denken over stress. Want hóe je over stress denkt is overal van invloed op; van de gezondheid van je hart en bloedvaten tot je vermogen om betekenis aan je leven te geven. Het gaat niet om stress beheersen, verminderen of proberen te vermijden maar om er juist anders naar te gaan kijken (als een eigen hulpbron!) en het zelfs te omarmen.
McGonigal vertelt ons over de groei-index van een stressreactie wat inhoudt dat de verhouding tussen de stresshormonen cortisol en DHEA van invloed zijn op de langetermijngevolgen van stress, met name wanneer die stress chronisch is. Een hogere groei-index, dat wil zeggen meer DHEA, helpt mensen bloeien onder stress. Je hebt dan een verminderd risico op angst, depressie, hartkwalen, je herstelt sneller en het verhoogt je veerkracht. Stress als nuttig zien schept een compleet andere biologische werkelijkheid dan stress als schadelijk zien!
Zo geeft ze nog veel meer wetenschappelijke voorbeelden van hoe je mindset over stress bepaald wat voor effect stress daadwerkelijk op je heeft.
Wanneer je leven op het spel staat, komen biologische veranderingen sterk opzetten en vertoon je een vecht of vluchtrespons. Is de situatie minder bedreigend dan gaat het brein en ons lichaam over in een uitdagingsrespons. Beiden responsen geven je energie en helpen je presteren onder druk. Je hartslag neemt toe, adrenaline stroomt…maar bij de dreigingsrespons voel je angst of paniek, bij de uitdagingsrespons voel je je gefocust en geef je een andere verhouding van stresshormonen af. Meer DHEA; het hormoon dat deels bepaald of een stressvolle ervaring versterkend of schadelijk is.
Je stresshormonen geven je dus energie (en helpen je herstellen als je weer tot rust komt) en kunnen ook maken dat je je wil verbinden met anderen. Oxytocine is hierin belangrijk. Het vergroot je empathie en intuïtie. Is je oxytocinespiegel hoog dan ben je meer geneigd de mensen om wie je geeft te vertrouwen en te helpen. Door de beloningscentra van je hersenen ontvankelijker te maken voor sociale verbondenheid, versterkt oxytocine zelfs het warme gevoel dat je krijgt van zorgen voor een ander. Het geeft je ook moed, het tempert de vreesrespons in je brein en onderdrukt zo het instinct om te verstijven of te vluchten. Deze respons word de zorg-en-steunrespons genoemd. Mooi weetje: je hart heeft speciale receptoren voor oxytocine, die de hartcellen helpen regenereren en kleine beschadigingen herstellen! Het is dus goed voor je cardiovasculaire gezondheid!
Je stressrespons helpt je uitdagingen aan te durven, je te verbinden met anderen, en te leren en te groeien.
Het vertellen van herstelverhalen helpt bij aan de mindset-verschuiving dat stress niet schadelijk hoeft te zijn maar juist helpend; het oog hebben voor herstel en groei na een impactvolle gebeurtenis. Als mensen herstelverhalen horen, lezen of zien voelen ze zich hoopvoller, moediger en meer geïnspireerd om veranderingen in hun eigen leven door te voeren. Dit noemen psychologen `plaatsvervangende veerkracht´ of `plaatsvervangende groei.´
Zo blijkt: de invloed is groot van de verhalen die we onszelf en anderen vertellen (over stress en onze responsen) en waar we aandacht voor hebben (pijn en lijden of ook herstel en groei?) en bepalend voor hoe wij in het leven staan…
2
Reageer op deze recensie
Meer recensies van Katja van Meurs
Gesponsord
Deze thriller trekt je razendsnel mee in een complot met onbetrouwbare staatslieden met hun eigen agenda's, internationale conflicten en hoogoplopende bedreigingen voor de samenleving.
