Een belangrijke zienswijze

Gabor Maté borduurt verder op zijn vorige werken in deze stevige pil, die weer leest als een goede tv-serie!
De mind-body connectie, het inzoomen op psychosociale factoren die een overheersende invloed hebben bij ziekten. Hij benadrukt dat we bio-psycho-sociale wezens zijn en dit nogal veronachtzaamd wordt in de huidige medische wereld, waarin onevenredig veel aandacht is voor het ‘harde’ denken en meetbare lichamelijke feiten, en er te weinig aandacht is voor onze emoties en gevoelswereld, en de levensverhalen van mensen.
Hij trekt het nu veel breder, door van het individu uit te vergroten naar de maatschappij, de politiek en cultuur.

Twee vissen zwemmen rond als ze op een gegeven moment een oudere soortgenoot tegenkomen, die aan hen vraagt: “Hoe staat het leven in het water?”
Ze weten niet wat te antwoorden en zwemmen snel door. Even later vraagt de ene vis verbaasd aan de andere vis: “Wat is water?”

Hiermee wil hij verduidelijken dat onze omgeving heel gewoon voor ons is. We weten niet beter. Onze kapitalistische maatschappij, veelal gericht op consumentisme, macht, concurrentie, succes uitgedrukt in geld en materiele bezittingen, noemt hij toxisch. De verspreiding van negativiteit, wantrouwen, vijandigheid en polarisatie. Hij geeft voorbeelden van heersende waarden en normen die misschien wel helemaal niet zo gezond voor ons zijn. Hij besteedt aandacht aan o.a. racisme, onderdrukking, armoede, sociaaleconomisch onder aan de ladder bungelen. De chronische stress die hiermee gepaard gaat maakt je telomeren korter, wat vroegtijdige veroudering betekent, en zo ook je levensverwachting verkort. Opvallend ook is dat veel meer vrouwen dan mannen last hebben van auto-immuunziekten en functionele stoornissen. Als vrouw heb je het structureel zwaarder in onze maatschappij, dat veelal toch nog ingericht is op de man.

Daarnaast besteedt hij veel aandacht aan zwangerschappen, bevallingen, de kraamtijd en de verdere kindertijd. Hoe belangrijk de aandacht voor de emotionele behoeften van een kind is. Hij verhaalt over zijn eigen jeugd als Hongaars joods kind in de Tweede Wereldoorlog en over ervaringen die zijn moeder meemaakte in haar zorg voor hem. Hij ‘duikt’ in ziekte-verhalen van mensen en haalt veel kennis aan van collega’s in het brede veld van de gezondheidszorg: artikelen, interviews, literatuur, uitslagen van onderzoeken etc. Al met al noten genoeg!

Dit boek is zo urgent dat iedereen het zou moeten lezen!