Ook los van het feit dat smaken verschillen.....

Zeker geen hekel aan het genre maar deze mist kwaliteit. De zinnen rijgen zich maar aaneen, alles lijkt zich eindeloos te herhalen, verklaringen voor gedrag zijn absurd of ontbreken totaal en lijnen raken keer op keer verloren om dan volkomen ongepast opeens weer terug te keren.

Waarom houden mensen iets geheim, waarom wordt de hoofdpersoon bij terugkeer naar de woonplaats van haar net overleden vader door een belangrijke lokale familie onthaald als een verloren zus terwijl ze zelf verwachtte niet eens herkend te worden, waarom ziet de omgeving iets niet in terwijl het er zo duimendik bovenop ligt, waarom zou iemand iets niet openlijk bespreken en waarom is er geen andere keuze dan afscheid te nemen van die grote liefde en waarom is die totaal onduidelijke belemmering even later zomaar weer verdwenen?

Details die niet kloppen, er moeten nog twee deurtjes geschilderd worden maar drie tellen later hoeft dat niet meer, personage a kent b nauwelijks maar twee zinnen later is het haar oude vriendin, als je je even terug wilt trekken probeer je pagina's lang iedereen met veel wenken de ruimte uit te sturen in plaats van zelf op te staan en je te verplaatsen naar één van de ruimschoots voorhanden zijnde overige ruimtes etc etc. Het is om gek van te worden.

Maar het vervelendste is dat alles oppervlakkig blijft, de karakters, verledens, situaties en zelfs de liefde waar het in dit genre toch om gaat kent geen enkele vorm van verdieping.

Zelfs de aloude romantiek van het Schotse eiland is sleets en slecht uitgewerkt.

Saai en een beetje frustrerend dus.