Eendimensionaal

Goede en slechte karakters, weinig ontwikkeling te bespeuren, ben je goed dan ben je goed, heel goed en blijf je goed etc. Met als gevolg dat het verhaal wat melodramatische trekken vertoont, er overkomt deze heldhaftige kinderen maar weinig positiefs. De aaneenschakeling van ellende en het totale onbegrip van de volwassenen op hun pad is in de eerste plaats tragisch. Ik ervaar te weinig nuance. Twee van de drie hoofdpersonen hebben voordat ze in Veenhuizen terecht komen een wel heel mooi en liefdevol bestaan, weinig vuiltjes aan de lucht. De derde hoofdpersoon, de enige vondeling trouwens, al is het niet van Veenhuizen, duikt pas laat op, en zelfs voor haar geldt dat haar instellingen jeugd in Amsterdam kennelijk zeer aanvaardbaar was in vergelijking met de toestand in Veenhuizen. Eenmaal daar is het honger, straf, grenzeloze onverschilligheid, nalatigheid, verwaarlozing en misbruik wat de klok slaat. Dat sexueel misbruik dan opeens uiterst serieus genomen wordt en dat het verder totaal machteloze kind opeens geloofd wordt is dan ook een flinke verrassing.