Begint hoopvol maar wordt later erg zoet

Briefroman over jonge intelligente Amerikaanse vrouw die opgegroeid is in een zeer onveilig gezin, een reeks pleeggezinnen en uiteindelijk in een bijzonder opvangproject. Ze krijgt de kans te studeren en zich te ontwikkelen. Het boek beschrijft op mooie wijze de schade waar ze mee worstelt, het afstand houden, de onhandige toenaderingspogingen, de vergissingen die ze begaat omdat ze grote gaten heeft in haar menselijke basiskennis en de mensen en de wereld om haar heen niet altijd goed kan begrijpen en inschatten. De kennis die ze wel heeft haalt ze dan ook nog eens ten dele uit klassieke literatuur, ze vergelijkt de mensen om zich heen met de personages uit haar lievelingsboeken en verschuilt zichzelf ook achter die personages. Ze is dapper en volhardend en kan tegen feedback al kost het haar soms moeite. Tot zover boeiend genoeg en de briefvorm is aansprekend.

Maar zodra ze haar eerste echte zelfinzicht opdoet wordt ze beloond met louter liefdevolle, integere, warme mensen om zich heen. Het boek neemt een wending naar groot geluk en grote liefde en wordt feitelijk mierzoet. Het lijkt bijna alsof de auteur zich door de uitgever heeft laten verleiden om met behulp van chiclit trucjes de verwachtte verkoopcijfers te beïnvloeden. Echt zonde.

Status: uitgelezen

(algehele visie op Hebban lijkt te zijn dat je een boek uitgelezen moet hebben om het te mogen beoordelen. Dat vind ik lastig en jammer. Immers...alleen lezers die een boek echt boeiend vinden lezen het uit. Dan mis ik dus het oordeel van de lezers die het boek om welke reden dan ook niet uit hebben gelezen. Natuurlijk kun je niet oordelen op een paar pagina's maar mijns inziens wel op een serieuze leespoging. Met enkel recensies van lezers die een boek volledig uitgelezen hebben krijg je eenzijdige beoordelingen)