Lezersrecensie
Een mysterieuze thriller die je raakt
Het bloemenmeisje is een mysterieuze literaire thriller van bijna 400 pagina’s met de bijzondere Nina in de hoofdrol.
De verwilderde Nina is veertien jaar oud als ze in de Franse Pyreneeën wordt gevonden naast het lichaam van haar moeder. Na opname in een psychiatrisch ziekenhuis wordt ze geadopteerd door Gigi. Dertig jaar later is ze een succesvol kruidenarts en leidt ze een teruggetrokken bestaan. Hier komt abrupt een einde aan als onverwachts haar tweelingzus Théa Wanders voor haar neus staat. Samen beginnen ze de zoektocht naar de moordenaar van hun moeder. Tot Théa verdwijnt en Nina alles op alles moet zetten om de geheimen uit het verleden te ontrafelen om zo haar tweelingzus weer te vinden. Lukt het Nina om haar zus op tijd te vinden?
Na een fijne trage start waarin je Nina en Théa goed leert kennen, krijgt het verhaal steeds meer vaart. Nina neemt je mee op een zoektocht door het heden en het verleden die voert van de Franse Pyreneeën naar het Nederlandse Maastricht, de Belgische Ardennen en weer terug naar de Franse Pyreneeën. En dat allemaal in slechts 15 dagen tijd. Door steeds een stukje van het raadsel van hun verleden op te lossen wordt langzaam duidelijk hoe het verhaal in elkaar zit.
Nina is een wonderlijke en innemende vrouw die niet graag onder de mensen is. Ondanks haar geïsoleerde jeugd met gerichte psychische en fysieke verwaarlozing is ze een intrigerende vrouw geworden. Kruiden, natuur en geuren, daar wordt ze gelukkig van. Geuren brengen herinneringen terug en zijn haar kompas. Dit is zo levendig beschreven dat je als het ware in haar huid kunt kruipen en haar gedachtenwereld begrijpt. De Lieve Man, het Zwarte Moment, de Slechte man, allemaal begrippen uit de jeugd van Nina waar je je makkelijk in kunt verplaatsen. Sociale contacten vindt ze ingewikkeld waardoor ze erg direct in haar communicatie kan zijn en regelmatig gewoon zegt wat ze denkt: “Je doen me denken aan mijn lievelingskonijn,’ zeg ik.” en “Het is jammer dat ik je huid niet mag aaien. Vanwege het celibaat,’ zeg ik lachend.”
Het verhaal is goed opgebouwd met een beeldende schrijfstijl met mooie zinnen: “Als ik ergens moeite mee heb bij de mensen, dan is het wel dat ze stoppen met nadenken als ze hun regels volgen”. En soms is de taal rauw met woorden als pis, verdomme en meurde. De dialogen zijn geloofwaardig en levendig. De beknopte gekaderde monologen aan het begin van elke episode die zijn geschreven vanuit het perspectief van Théa, maken je nieuwsgierig en zorgen ervoor dat je blijft doorlezen.
Het bloemenmeisje is een knap opgebouwde thriller die je aangrijpt en verrast.
De verwilderde Nina is veertien jaar oud als ze in de Franse Pyreneeën wordt gevonden naast het lichaam van haar moeder. Na opname in een psychiatrisch ziekenhuis wordt ze geadopteerd door Gigi. Dertig jaar later is ze een succesvol kruidenarts en leidt ze een teruggetrokken bestaan. Hier komt abrupt een einde aan als onverwachts haar tweelingzus Théa Wanders voor haar neus staat. Samen beginnen ze de zoektocht naar de moordenaar van hun moeder. Tot Théa verdwijnt en Nina alles op alles moet zetten om de geheimen uit het verleden te ontrafelen om zo haar tweelingzus weer te vinden. Lukt het Nina om haar zus op tijd te vinden?
Na een fijne trage start waarin je Nina en Théa goed leert kennen, krijgt het verhaal steeds meer vaart. Nina neemt je mee op een zoektocht door het heden en het verleden die voert van de Franse Pyreneeën naar het Nederlandse Maastricht, de Belgische Ardennen en weer terug naar de Franse Pyreneeën. En dat allemaal in slechts 15 dagen tijd. Door steeds een stukje van het raadsel van hun verleden op te lossen wordt langzaam duidelijk hoe het verhaal in elkaar zit.
Nina is een wonderlijke en innemende vrouw die niet graag onder de mensen is. Ondanks haar geïsoleerde jeugd met gerichte psychische en fysieke verwaarlozing is ze een intrigerende vrouw geworden. Kruiden, natuur en geuren, daar wordt ze gelukkig van. Geuren brengen herinneringen terug en zijn haar kompas. Dit is zo levendig beschreven dat je als het ware in haar huid kunt kruipen en haar gedachtenwereld begrijpt. De Lieve Man, het Zwarte Moment, de Slechte man, allemaal begrippen uit de jeugd van Nina waar je je makkelijk in kunt verplaatsen. Sociale contacten vindt ze ingewikkeld waardoor ze erg direct in haar communicatie kan zijn en regelmatig gewoon zegt wat ze denkt: “Je doen me denken aan mijn lievelingskonijn,’ zeg ik.” en “Het is jammer dat ik je huid niet mag aaien. Vanwege het celibaat,’ zeg ik lachend.”
Het verhaal is goed opgebouwd met een beeldende schrijfstijl met mooie zinnen: “Als ik ergens moeite mee heb bij de mensen, dan is het wel dat ze stoppen met nadenken als ze hun regels volgen”. En soms is de taal rauw met woorden als pis, verdomme en meurde. De dialogen zijn geloofwaardig en levendig. De beknopte gekaderde monologen aan het begin van elke episode die zijn geschreven vanuit het perspectief van Théa, maken je nieuwsgierig en zorgen ervoor dat je blijft doorlezen.
Het bloemenmeisje is een knap opgebouwde thriller die je aangrijpt en verrast.
3
Reageer op deze recensie
