Meer dan 5,4 miljoen beoordelingen en recensies Organiseer de boeken die je wilt lezen of gelezen hebt Het laatste boekennieuws Word gratis lid
×
Lezersrecensie

Teleurgesteld

lien Gautiers 18 augustus 2019
Voor de Hebban leesclub mocht ik dit boek lezen. Ik had me met veel enthousiasme ingeschreven, afgaande op de korte inhoud van dit boek. Omdat de achterflap vermeldt dat hoofdpersonage Sabine haar werk in het verpleeghuis niet meer aankan en dat ze gezondheidsproblemen krijgt, sprak het me erg aan. Volgens de korte inhoud gaat Sabine naar een bungalowpark en kan ze daar aan de slag in een kampwinkel. Ze blijft gezondheidsklachten houden en er worden mannen op haar verliefd.
Zoals ik zei, sprak dit gegeven me wel aan en wou ik graag deze zomerlectuur lezen.

Ik had echter nog nooit van de auteur Thea Zoeteman gehoord, dus ik ging echt gewoon af op deze korte beschrijving.
Wat was mijn verrassing groot toen het boek al startte met een bladzijde-lang gedicht over "de Heere".
Nadat ik de Thea Zoeteman heb opgezocht bij google werd het me duidelijk dat ze schrijft vanuit de bijbel. Dit wordt nergens vermeld op de omslag of in de korte inhoud. Voor mij was dit zeer storend.

Het verhaal zelf is heel kinderachtig geschreven, er wordt nergens diep op ingegaan. Ik had verwacht dat het over een soort burn-out ging gaan, maar dat werd nergens besproken. Sabine zelf is een heel saai, kleurloos meisje die een lange zoektocht naar de diagnose van haar chronische ziekte doormaakt. Nergens valt veel emotie te bespeuren, vooral geklaag, lezen we.
Tussendoor worden er nog een religieuze dokter bij gehaald, die voor haar bidt en verliefd wordt op haar. Ook de manager van de kampwinkel wordt verliefd op haar, maar Sabine heeft het aanvankelijk niet door omdat ze enkel met zichzelf bezig is.
Het einde is ook heel plots, de diagnose van haar ziekte is er, Sabine kiest voor één van de twee mannen. Ze maken trouwplannen en samen zingen ze nog een religieus lied.

De auteur schrijft bij haar nawoord dat ze zelf zo een zoektocht heeft meegemaakt naar de ziekte die SLE heet. We komen echter niet te weten hoe ze er mee omgaat, na de diagnose of hoe het nu met haar is.
Omdat het een stukje autobiografisch is, heeft de schrijfster heel veel kansen gemist om bepaalde zaken en gegevens veel meer uit te diepen. Zoveel gemiste kansen.

Reageer op deze recensie

Meer recensies van lien Gautiers