Hard en toch zo mooi...

Ik was ontzettend blij dat ik met een leesclub mocht meedoen met het boek "De perfecte moeder" van Esther Boek.
Ik had haar debuut : "Geen kind meer" een paar maanden geleden gelezen en ik was daar zo van onder de indruk dat ik heel benieuwd was hoe dit nieuwe boek zou zijn.
Het was geen non-fictie deze keer maar wel een roman waar spanning in zat. De korte inhoud trok me ook heel erg aan. Tevens was Esther Boek overgestapt naar een Vlaamse uitgeverij "Hamley Books" en ik was benieuwd of ik dit zou merken bij het lezen.
De cover beloofde ook veel moois : twee vrouwenprofielen en achteraan op het boek een grote roze vlinder. Die vlinder komt regelmatig terug in het verhaal, alsook de vrouwen.
Een deel van de opbrengst van dit boek gaat naar de stichting "het vergeten kind". Mooi.

Het verhaal gaat over het leven van twee vrouwen. Het verloop van hun leven wordt verteld vanuit hun eigen standpunt, vanaf hun geboorte, hun opgroeien bij hun ouders, het zelf ouder worden. Het gaat over psychische en lichamelijke mishandelingen en over alcoholisme, over relaties onderling en over het willen zijn naar de buitenwereld toe.
Het zijn steeds korte hoofdstukjes, heel veel, die elk een naam van de persoon hebben, uitgewerkt in een heel mooi lettertype (dankjewel uitgeverij) en een datum.
Je kan heel goed het verloop van het leven van deze vrouwen volgen.
Rond blz. 100 wordt het duidelijk dat ze ook met elkaar zijn verbonden.

Zonder de pretentie, die vele literaire auteurs wel hebben, is Esther Boek een fantastische kunstenares die met woorden kan toveren. Ze kan de mensen met al hun gebreken zo beschrijven dat ze gewoon naast je in de zetel lijken te zitten. Ze doet dit zo zonder (voor)oordeel en laat zien dat in alle slechte mensen ook veel goeds zit en dat in de goede mensen ook slechte kantjes verborgen zitten.

Dit boek vertelt het verhaal in een prachtige schrijfstijl gedurende de jaren heen, vanaf de jaren '70 tot bijna het heden.
Mishandeling gaat in je rugzak en die draag je je ganse leven mee. Mensen worden zo getekend voor hun leven, hoe goed ze het zelf ook willen doen. Ook al willen ze een perfecte moeder zijn, soms lukt het gewoon niet. Het is heel duidelijk dat kinderen heel loyaal zijn naar hun ouders toe en dat niet alle blauwe plekken zichtbaar zijn of worden naar de buitenwereld.
Sommigen hebben het geluk dat ze hulp krijgen, sommigen krijgen die hulp niet.
Dit boek hakt erg in op de lezer. Het is geen luchtige maar wel héél bijzondere lectuur.
Bedankt voor dit prachtige boek, hoe hard het ook is. Ik ben er echt van aangedaan.
Deze auteur heeft een parel afgeleverd!