Levenslessen van Astrid Lindgren

Ik weet niet of jullie hetzelfde ervaren, maar toen ik voor het eerst dit boek zag, met de illustratie van Astrid Lindgren, als oud dametje, met een tortelduif op haar hand, voelde ik gelijk vertedering. Ja, zo zie ik me haar wel voor me.

“Ik kan me geen mens voorstellen die zo kinderachtig is als ik,’ zei Astrid Lindgren toen ze ver in de tachtig was.” En wat een prachtige uitspraak is dat!.

In leve Astrid! gidst Barbara Rottiers je in een handvol levenslessen door het leven van de oma van Zweden en de moeder van Pippi Langkous. Ze neemt je mee naar de rode huisjes van Astrids jeugd in Småland, langs de KAK (ja, echt) en het (sst) spioneren in Stockholm tot aan haar begrafenis op, niet geheel toevallig, Internationale Vrouwendag. Ze kruipt Astrid wel niet achterna op daken en in bomen – want eens een poepschuiver, altijd een poepschuiver.

Je kunt je waarschijnlijk gelijk voorstellen dat een biografie van Astrid Lindgren, niet recht toe recht aan zal zijn, maar net zo creatief en een beetje stout als Astrid zelf. Ze is tenslotte de oppermoeder van Pippi langkous, en die laatste heeft het niet van een vreemde.

Het boek is opgezet in zogenoemde levenslessen van Astrid. Het is een soort biografie. Misschien klinkt het vreemd om lessen van iemand te krijgen die al een tijdje dood is, maar daar heeft Barbara Rottier, over nagedacht. Je kunt wel met mensen spreken die haar goed kenden, en bronnen raadplegen, om zo een idee te vormen hoe ze was. En het handige aan iemand die al dood is, is dat je ook wat dingen kunt verzinnen. Dat zou Astrid vast leuk hebben gevonden.

Na een persoonlijk gedicht, een kleine waarschuwing, een verhaaltje, met kleurige illustraties en wat gekkigheid is het boek officieel geopend!

Waar elk hoofdstuk begint met een spreuk van de schrijfster. De eerste spreuk ‘Word acrobaat (als het maar geen poepschuiver is) begint met het verhaal van een taxichauffeur. Volgens hem zouden menig superhelden jaloers zijn geweest, bij het talent van de jonge Astrid, die ze van het dak van de school af hebben moeten laten halen. Hij krijgt nog steeds tranen in zijn ogen bij de herinneringen.

‘Word geboren’ (vraag de ingrediënten van de benodigdheden, maar aan je ouders) is een hoofdstuk over de liefdesgeschiedenis van de ouders van Astrid. En de levensles 'Word onsterfelijk' wordt gevolgd door de fictionele geboorte van een van Lindgrens bekendste heldinnen: Pippi Langkous.
Het eeuwige kind, oftewel 'Word nooit (echt) volwassen'

Sinds Astrid het spelen terugvond na de komst van haar kinderen, heeft ze het niet meer gelost. Ze speelde met haar eigen kinderen, kleinkinderen en de kinderen van anderen. Toen haar goede vriendin Elsa tachtig werd, vierde de twee vriendinnen dat door in een grote spar te klimmen, en daar hoog in de takken taart te eten. Natuurlijk kreeg de pers al snel lucht daarvan.

Het resultaat van ' Leve Astrid' mag er zijn. Je kunt zien dat er heel veel liefde in zit. Liefde voor het verhaal en voor de auteur. Naast de zorgvuldig gekozen tekst en vormgeving, zijn de kleurrijke illustraties en humor van Rottiers ook heel erg fijn om te zien en een goede aanvulling op het verhaal. Behalve biografische informatie, staan er ook weetjes, grapjes, kapseltips, persoonlijke ervaringen, reistips en nog zo veel meer in het boek als aanvulling. Dat maakt het lekker leesbaar.

Koester het kind in jezelf, als iemand dat over kan brengen is het Astrid Lindgren wel.
Een boek voor jong en oud, en alles daartussenin.


Leve Astrid! | Tekst en illustratie Barbara Rottiers | Thijs Louis Vormgeving |Uitgever Pelckmans