Lezersrecensie
Wonderbaarlijk
Aelin - Arienne Bolt
Wat een wonderbaarlijk verhaal! Aelin, het verhaal over een meisje dat zich een Alien voelt (kijk maar naar haar naam) en die op zoek gaat naar waar ze vandaan komt. Een verhaal over liefde voor taal, identiteit, familie en vriendschap.
Ik heb nog nooit zoiets gelezen als dit, bedacht ik mij terwijl ik behoedzaam de bladzijden tot me nam. Rustig, kauwend op de woorden, genietend van elke zin. Het komt allemaal door de hoofdpersoon waarvan je vanaf het begin het gevoel krijgt haar niet helemaal te kunnen vertrouwen. Want ze beweert dat ze van een andere planeet komt, hoe serieus kun je dat nemen?
Toch is het voor te stellen dat Aelin dit denkt. Ze groeit op met twee mannen, Olivier en Ludwig, haar vader en opa. Ze wonen op een verlaten eiland waar verder niets is dan een vuurtoren, een oud fort en een loods. En een landingsplaats voor helikopters of andere luchtvervoer. Aelin hoopt dat ze op een dag opgehaald zal worden door haar echte familie uit de ruimte. Daarom is haar hele leven gewijd aan het proberen te communiceren met het universum. Ze maakt een enorm oor van gevonden brokstukken en schrijft een boodschap in morse om uit te kunnen zenden.
“Mijn eigen volk zal wel meer kinderen zoals ik hebben uitgezonden in het Heelal. De grotere bedoeling hierachter krijg ik ongetwijfeld te horen als ze me weer komen ophalen.”
Het contact tussen haar en de twee medebewoners van het eiland is stilzwijgend, maar liefdevol. Ze zeggen meer niet dan wel. Totdat Aelin op een dag een hond krijgt en een tijdje later een jongen aanspoelt. Deze twee gebeurtenissen zetten dingen in gang die alles veranderen.
Elk hoofdstuk heeft een titel dat begint met het woord ‘zee’, zoals zeekoud, zeemeermens en zeezicht. Het heeft alles te maken met Aelins voorliefde voor mooie woorden, die ze opschrijft in haar logboek. Die mooie woorden komen zomaar op in haar hoofd. Ze wordt op een dag opeens wakker met een dichtregel, die ze direct opschrijft. Ze begrijpt niks van de regels, maar ze blijven komen, elke dag.
Aelin is een verhaal over de vragen die kinderen kunnen hebben over waar ze vandaan komen. Niet iedereen kent zijn of haar beide ouders, of groeit op in een pleeggezin, bij adoptieouders of nog ergens anders. Het gevoel dat je vreemd bent, nergens bij hoort, is ook iets wat kinderen kunnen voelen.
Voorlezen vanaf 10 jaar, zelf lezen vanaf 11/12. De vele illustraties maken het tot een prachtig geheel. De sfeervolle beelden van Mark Janssen passen perfect bij dit verhaal. Verschenen bij Lemniscaat, nu in de boekhandel!
Wat een wonderbaarlijk verhaal! Aelin, het verhaal over een meisje dat zich een Alien voelt (kijk maar naar haar naam) en die op zoek gaat naar waar ze vandaan komt. Een verhaal over liefde voor taal, identiteit, familie en vriendschap.
Ik heb nog nooit zoiets gelezen als dit, bedacht ik mij terwijl ik behoedzaam de bladzijden tot me nam. Rustig, kauwend op de woorden, genietend van elke zin. Het komt allemaal door de hoofdpersoon waarvan je vanaf het begin het gevoel krijgt haar niet helemaal te kunnen vertrouwen. Want ze beweert dat ze van een andere planeet komt, hoe serieus kun je dat nemen?
Toch is het voor te stellen dat Aelin dit denkt. Ze groeit op met twee mannen, Olivier en Ludwig, haar vader en opa. Ze wonen op een verlaten eiland waar verder niets is dan een vuurtoren, een oud fort en een loods. En een landingsplaats voor helikopters of andere luchtvervoer. Aelin hoopt dat ze op een dag opgehaald zal worden door haar echte familie uit de ruimte. Daarom is haar hele leven gewijd aan het proberen te communiceren met het universum. Ze maakt een enorm oor van gevonden brokstukken en schrijft een boodschap in morse om uit te kunnen zenden.
“Mijn eigen volk zal wel meer kinderen zoals ik hebben uitgezonden in het Heelal. De grotere bedoeling hierachter krijg ik ongetwijfeld te horen als ze me weer komen ophalen.”
Het contact tussen haar en de twee medebewoners van het eiland is stilzwijgend, maar liefdevol. Ze zeggen meer niet dan wel. Totdat Aelin op een dag een hond krijgt en een tijdje later een jongen aanspoelt. Deze twee gebeurtenissen zetten dingen in gang die alles veranderen.
Elk hoofdstuk heeft een titel dat begint met het woord ‘zee’, zoals zeekoud, zeemeermens en zeezicht. Het heeft alles te maken met Aelins voorliefde voor mooie woorden, die ze opschrijft in haar logboek. Die mooie woorden komen zomaar op in haar hoofd. Ze wordt op een dag opeens wakker met een dichtregel, die ze direct opschrijft. Ze begrijpt niks van de regels, maar ze blijven komen, elke dag.
Aelin is een verhaal over de vragen die kinderen kunnen hebben over waar ze vandaan komen. Niet iedereen kent zijn of haar beide ouders, of groeit op in een pleeggezin, bij adoptieouders of nog ergens anders. Het gevoel dat je vreemd bent, nergens bij hoort, is ook iets wat kinderen kunnen voelen.
Voorlezen vanaf 10 jaar, zelf lezen vanaf 11/12. De vele illustraties maken het tot een prachtig geheel. De sfeervolle beelden van Mark Janssen passen perfect bij dit verhaal. Verschenen bij Lemniscaat, nu in de boekhandel!
1
Reageer op deze recensie