Lezersrecensie
Een warme deken
Durf, het debuut van schrijfster Liz Huisman, is een boek als een warme deken. Tijdens het lezen voelde het net zo fijn en gezellig als het gevoel dat je kunt krijgen van een goede kerstfilm: liefde, geborgenheid en gezelligheid. En ook al houd je helemaal niet zo van kerst en zoetsappige films: het verhaal heeft meer in petto, want er zit ook een serieuze ondertoon in.
Het boek, dat relatief dun is met 110 bladzijden, begint direct midden in de actie: Kek (11 jaar) vertrekt op de fiets uit het dorp waar hij nog maar net woont, om terug te gaan naar Amsterdam. Hij heeft zijn hele leven in de grote stad gewoond en vindt het maar niks dat zijn ouders wilden verhuizen. Bovendien kreeg Kek ook nog een zusje, en zijn ouders lijken helemaal geen aandacht meer voor hem te hebben.
Als hij onderuit gaat met zijn fiets ontmoet hij Harper, een meisje dat ook in het dorp woont. Ze wil wel met Kek mee en springt achterop zijn fiets, mét hondje Tos. Het is het begin van een wonderlijke reis waarbij ze allerlei verschillende mensen ontmoeten en dingen doen waarvan ze niet hadden gedacht dat ze die zouden durven.
“Het leven gaat vaak gewoon zoals het gaat. En dat is soms precies de bedoeling.”
Harper en Kek vertellen elkaar hun verhaal. Kek over zijn ouders die hem vergeten lijken te zijn, en Harper over haar ouders die alleen maar ruzie maakten en uiteindelijk besloten te scheiden. Ze vinden het moeilijk om erover te praten, maar vinden bij elkaar een luisterend oor.
De schrijfstijl van Liz Huisman is lekker losjes en tegelijk poëtisch, erg veelbelovend. De illustraties van Anna Boterman vind ik ook ongelooflijk mooi. Ze voegen echt iets toe aan het verhaal, hebben een eigen sfeer en knallen de pagina’s af.
Heb je zin in een hartverwarmend verhaal om je te verheugen op de gezellige dagen rond kerst, pak dan dit boek eens op! Nu in de winkel, verschenen bij Lemniscaat.
Het boek, dat relatief dun is met 110 bladzijden, begint direct midden in de actie: Kek (11 jaar) vertrekt op de fiets uit het dorp waar hij nog maar net woont, om terug te gaan naar Amsterdam. Hij heeft zijn hele leven in de grote stad gewoond en vindt het maar niks dat zijn ouders wilden verhuizen. Bovendien kreeg Kek ook nog een zusje, en zijn ouders lijken helemaal geen aandacht meer voor hem te hebben.
Als hij onderuit gaat met zijn fiets ontmoet hij Harper, een meisje dat ook in het dorp woont. Ze wil wel met Kek mee en springt achterop zijn fiets, mét hondje Tos. Het is het begin van een wonderlijke reis waarbij ze allerlei verschillende mensen ontmoeten en dingen doen waarvan ze niet hadden gedacht dat ze die zouden durven.
“Het leven gaat vaak gewoon zoals het gaat. En dat is soms precies de bedoeling.”
Harper en Kek vertellen elkaar hun verhaal. Kek over zijn ouders die hem vergeten lijken te zijn, en Harper over haar ouders die alleen maar ruzie maakten en uiteindelijk besloten te scheiden. Ze vinden het moeilijk om erover te praten, maar vinden bij elkaar een luisterend oor.
De schrijfstijl van Liz Huisman is lekker losjes en tegelijk poëtisch, erg veelbelovend. De illustraties van Anna Boterman vind ik ook ongelooflijk mooi. Ze voegen echt iets toe aan het verhaal, hebben een eigen sfeer en knallen de pagina’s af.
Heb je zin in een hartverwarmend verhaal om je te verheugen op de gezellige dagen rond kerst, pak dan dit boek eens op! Nu in de winkel, verschenen bij Lemniscaat.
1
Reageer op deze recensie
