Ode aan durven

Ik ben fan van het werk van Simon van der Geest sinds Dissus, de gewaagde vertaling van Odysseus naar het nu, met brutale jongens die de wereld willen veroveren. Daarna wilde ik alles van Van der Geest lezen, en het stelde nooit teleur. Zijn proza is altijd lekker scherp, met goede dialogen en levendige scènes.

Van der Geest kan ook erg goed poëzie schrijven. Hij publiceerde al in diverse bundels, waaronder Dichter. van plint. Een aantal van die eerder gepubliceerde gedichten zijn nu opgenomen in ‘Plassen op schrikdraad’: een ode aan durven.

In bijna alle gedichten schrijft Van der Geest over gewone kinderen die iets willen durven: ze zoeken moed en het zelfvertrouwen om spannende dingen te doen, zoals aanbellen bij een boze buurman. Maar ook het lef om gewoon nog in bomen te mogen klimmen, ook al ben je daar eigenlijk al te oud voor (ben je daar ooit te oud voor??)

De wilde en kleurrijke tekeningen van Karst-Janneke Rogaar passen perfect bij de sfeer: niet keurig binnen de lijntjes, maar lekker grof en groots van opzet. De gedichten zijn gemakkelijk te lezen, bevatten veel rijm maar zijn niet perse alleen voor jonge kinderen geschikt. Door de onderwerpen - het platteland, huisdieren, buitenspelen, zwemmen, verdwalen - is het geschikt voor groep 4 t/m 8. Dat maakt deze bundel zo leuk: de thema’s zijn universeel en leeftijdsloos. Van der Geest weet de stem van het kind te vangen zonder kinderachtig te zijn. Deze bundel wil iedere leerkracht in het klaslokaal hebben. Om even tussendoor een gedicht uit voor te lezen, of nog veel meer natuurlijk!