De magie van een poort en een sleutel

Oli Veyn, schrijfster, Brabantse, moeder en eigenlijk nog veel meer. Met De orde van de Poortwachters, deel I Initiatie start de trilogie over de Poortwachters en hun mysteries. De prachtige cover met de naam van de schrijfster bovenaan. De blauwe kleuren en de grote sleutel met daaronder de titel en de spreuk "waar sleutels machtiger zijn dan wapens" zijn aanlokkelijk. Wat is die blauwe wereld? Waar dient die sleutel voor? Welke deur of poort gaat ermee open? De schrijfster heeft een grote input gehad bij het ontwerpen van de sleutel en de kaart binnenin.

Nido is de hoofdpersoon in het verhaal. Een gewoon meisje op een school. Ze is te dik, totaal niet populair en altijd het mikpunt van een groepje onuitstaanbare klasgenoten. Tijdens een schoolreis naar Stonehenge gebeurt er iets vreemds. Ze wordt als een magneet door de stenen aangetrokken. Voordat ze het weet, raakt ze de steen aan. Met die handeling verandert haar leven voorgoed. Ze leert dat de wereld anders is dan ze altijd gedacht heeft. Dat zij anders is dan ze altijd gedacht heeft.

Oli heeft een prachtige, krachtige, gevaarlijke, maar ook zeer bijzondere wereld geschapen. Of zijn het werelden? Een wereld waarin voorwerpen uit onze wereld in de wereld van de Poortwachters iets anders zijn. Neem nu Stonehenge of de Arc de Triomphe. Wist jij dat het eigenlijk poorten zijn? Met sloten en sleutels? De Orde van de Poortwachters houdt de wacht bij de poorten. Maar waarom?
Nido en haar klasgenoten worden noodgedwongen onderdeel van dit stricte regime. Ze moeten Poortwachters worden. Deze opleiding is geen leuke school met tekenen, handenarbeid en muziekles. Geen gymlessen, maar een stormbaan, elke dag! En geen leuke leraren en leraressen! Nee, nee, het is keihard bikkelen elke dag! In de Orde heerst maar 1 regel: vecht of sterf.

Het verhaal wordt het grootste gedeelte verteld vanuit Nido. Maar het is geen verhaal in de ik-vorm. Nido is iemand die we allemaal in de klas hebben gehad of misschien doet ze haar aan jezelf denken. Onzeker, te dik, altijd gepest. Altijd het mikpunt zijn, verandert een mens en zeker een kind. Je kunt dan 3 dingen doen: vechten, vluchten of verstijven. Nido gebruikt een combinatie van vechten en vluchten. Door de opleiding en alle dingen die ze meemaakt, verandert ze. Zowel fysiek als mentaal. Ze maakt twee vrienden, Lindo en Deveah, maar ook een levenslange vijand. Het is heel mooi om met haar mee te mogen groeien. Je gaat echt van haar houden. Je wilt haar beschermen, maar soms ook flink door elkaar rammelen als ze weer iets doms doet. Dat is het talent van de schrijfster. Karakters bedenken die herkenbaar zijn. Die beslissingen nemen, die je zelf ook zou nemen. Karakters met goede en slechte eigenschappen. Dan is er helaas wel een maar. Nido's nemesis ontbreekt het volledig aan inlevingsvermogen, mededogen en vriendelijkheid. Als lezer merk je dat er een diepe pijn achter schuilt, maar die komt te weinig naar voren. Hij had wat menselijker mogen zijn.

De Orde van de Poortwachters is een heerlijk boek, waar je in rond kunt wandelen op zoek naar poorten en sleutels. Er is goed nagedacht over hoe die wereld eruit ziet. Vooral de link tussen de gebouwen en plaatsen die we in onze wereld hebben en hun rol in het boek, maakt dat je je makkelijk kunt verplaatsen in de nieuwe wereld en je erin kunt onderdompelen. Reikhalzend kijken we uit naar deel 2 van deze trilogie.