iene miene mutte

2 mensen, een donkere afgelegen plek, een pistool en een telefoontje.
Helen Grace, een inspecteur van de politie, werkt aan een nieuwe zaak. Een meisje is gevonden, amper nog levend, en met een verhaal wat je haast niet zou geloven. Ze verteld de politie dat ze haar vriend neer moest schieten zodat zij kon blijven leven, ze kregen geen eten en er was geen plek om te ontsnappen. De politie wist niet wat ze met haar aan moesten, en met alle mensen die hierna met een soort gelijk verhaal aan kwam.

Ik genoot echt van dit boek! er zat een echte hype om heen en zelfs mensen in het dagelijks leven vertelde mij dat dit een goed boek is, wat toch niet vaak gebeurt. Ookal vond ik dit een goed boek, ik geef het 'maar' 3.5 sterren.

Wat ik zelf heel fijn vind aan dit boek zijn de korte hoofdstukken. Het maakt het lezen sneller en makkelijker en je krijgt daardoor het idee dat je echt snel meegesleurd wordt in het verhaal. Maar de korte hoofdstukken kunnen ook nadelig zijn: ik had soms niet het idee dat ik de personages echt leerde kennen. Het niet direct kennen van de geschiedenis van Helen Grace gaf het hele verhaal wel een stuk extra spanning maar toch vind ik het ook leuk om de geschiedenis te weten van de mensen waar ze mee om gaat.

nog een ding wat ik niet altijd even fijn vond aan dit boek: het is echt perfect geschreven voor een tv serie of film, wat echt heel knap is, maar toch wat minder leest. ik had het idee dat ik dit al vaker had gezien had tijdens een aflevering van CSI of iets.

misschien kwam er ook wel een beetje teleurstelling van dit boek omdat de omgeving juist zo spectaculair erover doet. Mijn verwachtingen waren te hoog voor dit boek, daarom alsnog een 3.5. Ik zal zeker verder gaan in de serie