Een ongeluk zit echt in een klein hoekje

Koen van Campenhout schreef dit verhaal vanuit verontwaardiging en verdriet over de vele verkeersongelukken die nog steeds zoveel kinderen overkomt.
Een ongeluk zit in een klein hoekje, je bent even met je aandacht bij iets anders en hop.
Het overkomt Ilke Waegemans, die net is benoemd tot directeur op de middelbare school waar ze les gaf tot dan toe. Misschien had ze een glaasje teveel op, de spanning nog in haar lijf en ze ziet een fietser te laat.. Ze komen beide met de schrik vrij.
Een paar dagen later gebeurt er een ernstiger ongeluk: Een van haar leerlingen, Kajetan Pogorzelski wordt aangereden op een kruispunt en overlijdt later aan zijn verwondingen. De automobilist is doorgereden.
De schok is groot en meteen wordt Ilke voor de leeuwen gegooid als directeur.
Er ontstaat een protestbeweging op school met oranje hesjes en ze houden een demonstratie die uit de hand loopt. Hoe gaat ze hier als kersverse directeur mee om. Kan ze het aan? En wat gebeurt er in haar thuissituatie..

Dit blijft helaas een actueel onderwerp en heel goed om hier aandacht voor te vragen.
Ik moest wel wennen aan de Vlaamse schrijfstijl met uitdrukkingen die ik vaak niet kende maar dat is ook wel weer grappig.
De hoofdstukken zijn kort en lezen vlot.

"Verkeersveiligheid is geen kwestie van - de anderen- Elke dag kan iemand slachtoffer worden van deze verschrikking. En elke dag kan iemand dader worden.."

We staan er liever niet bij stil. Want we weten toch wel dat we beter niet telefoneren in de auto of met een glaasje teveel achter het stuur plaatsnemen?

Wat ik nog graag aanstip.. Een collega van Ilke, David, heeft te nauwe contacten met vrouwelijke leerlingen. Dit irriteerde mij nogal, het leek bijna of dat normaal was. Ik hoopte dat de kersverse directeur hier ook werk van zou maken. Misschien een thema voor een volgend boek?