Origineel Coming of age verhaal

Darius reist met zijn Amerikaanse vader, Iraanse moeder en zusje af naar Yazd, een stad in Iran waar ze op familiebezoek gaan. De vader van moeder is ernstig ziek. In Yazd voelt Darius zich niet meteen thuis. Hij spreekt geen Farsi en alles is anders. Daarbij is Darius ook zelf ziek. Hij lijdt aan een depressie.
.
Een hoop onderwerpen die aan bod komen in dit boek intrigeren mij. Zo vind ik het interessant dat het zich afspeelt in Iran en ook vind ik het boeiend om te lezen hoe een kind omgaat met een depressie, dat laatste is iets wat ik nog niet ben tegengekomen in een boek.
.
Het is mooi om te lezen hoe Darius zich ontwikkelt gedurende het verhaal. Van een onzekere jongen dat heel gesloten is, naar een iets zeker en ook opener persoon. Wat dat betreft is het een echt ‘Coming of age’ verhaal zoals je dit steeds vaker tegenkom. Er gebeurt qua spanning of gebeurtenissen niet heel veel. Het is meer de ontwikkeling van Darius die centraal staat.
.
Het verhaal was soms een beetje te veel van het goede. Er zijn veel rode draden. Allemaal interessant, maar het maakte het voor mij wat onrealistisch. Daarbij, door de vele rode draden én een niet bepaald dik boek, kan het ook niet anders dan dat het verhaal diepgang mist. Heel jammer, want het had een nog veel mooier boek kunnen zijn waar je echt geraakt kan zijn. Dit miste ik in het verhaal.
Daarbij was de schrijfstijl niet altijd prettig. Veel ‘uh’s en ‘huh’. Ook veel verklaringen van Iraanse woorden. Het voelde soms aan als een encyclopedie in plaats van een boek. Jammer.
.
Toch was dit een mooi boek. Als het wat minder was geweest met het verklaren van woorden (of een verwijzing naar een lijst met verklaringen van de woorden achterin het boek) en meer diepgang, dan was het echt een schitterend verhaal geweest. Nu ietsje minder