Een zoektocht van een dochter naar haar vader

Een boek over de zoektocht naar een vader. Een vader die iets goeds wilde doen voor het vaderland ten tijde van de Tweede Wereldoorlog maar nooit zover is gekomen. Een vader die moest overleven in het kamp. Een vader die zichzelf uiteindelijk verloor en verzeild raakt in de onderwereld van Amsterdam.

Dat het boek als roman wordt gepresenteerd vind ik onterecht. Ik zag het meer als een verslag van Lilian over het leven van haar vader. Dit komt vooral door de schrijfwijze en de binding met personages. Dat laatste miste ik namelijk.

De schrijfwijze vond ik warrig. Van een op andere moment ging het verhaal over in het heden (of verleden) zonder dat dit vooraf wordt aangekondigd. Op zich kom je daar vrij snel achter, maar het leest niet fijn.

Ik voelde niet veel met de personages mee omdat de schrijfwijze meer een verslag was dan een verhaal. Daarmee wil ik niet zeggen dat non-fictie niet indrukwekkend kan zijn, maar ik weet niet, ik voelde het niet zo. Het voelde allemaal wat afstandelijk. Emoties voelde ik niet zo in het boek. Natuurlijk heeft dit te maken met de schrijfstijl, want in de werkelijkheid zullen er ongetwijfeld emoties aanwezig zijn geweest. Maar toch. Ik miste het wel.

De stukken over het kamp zijn indrukwekkend. Je kan dit ook bijna niet niet indrukwekkend vinden.

In het algemeen vind ik het boek zo zo. Niet slecht, maar ook niet geweldig.