Een kunstwerk

Het meisje met de luidende stem - Abi Daré

Dit boek is alleen al om het taalgebruik zo bijzonder en genieten.

“‘Adunni, jouw mama is doodgegaan,’ zegt papa dan. Ik ruik de drank aan zijn lijf als hij praat. Ook als papa niet drinkt, dan stinkt zijn vel en zijn zweet.”

“‘Toen mama dood was, ging er in mij een licht uit. Zoveel maanden ben ik in het donker gebleven.”

“‘Ik ben heel erg bang om haar, maar ik verstop mijn bang..’”

Ook woorden als ‘steengooi’, ‘verdrietverbazing’ en ‘vliegenmachine’ komen voor. Dit is toch kunstzinnig? En het mooie is: heel het boek staat bol van deze kunstzinnige zinnen, metaforen en ‘eigengemaakte’ woorden.

Het verhaal gaat over de jonge Adunni die opgroeit in een arm Nigeriaans dorpje. Ze wil eigenlijk maar één ding: leren! In plaats van naar school te gaan wordt ze uitgehuwelijkt. Maar Adunni is een meisje dat weet wat ze wil. Ze laat het er niet bij zitten. Met haar sterke wil en humor laat Adunni van zichzelf horen, ondanks dat dit niet zonder slag of stoot gaat.

Een verhaal dat doet denken alsof het zich afspeelt in de verleden tijd, maar in werkelijkheid zich afspeelt in deze tijd. Het is bijna ondenkbaar dat wat Adunni overkomt, nog steeds voorkomt in de huidige wereld.

Een indrukwekkend verhaal over een heel sterk meisje dat van zich wil laten horen met haar luidende stem. Prachtig debuut van een auteur die ik ga onthouden.

Met dank aan uitgeverij Signatuur en AW Bruna voor het recensie-exemplaar.

Instagram: @vrouwzoektboek