Schrijnend en een absolute eye-opener

Leeservaring: Hoe ik talent voor het leven kreeg van Rodaan Al Galidi.
.
Semmier vlucht uit Irak en komt na jaren dwalen uiteindelijk in Nederland terecht, in een asielzoekerscentrum.
.
Het is interessant om te lezen hoe vluchtelingen in het algemeen denken over de voor hen onbekende Nederlandse mentaliteit en hoe ze worden behandeld in een asielzoekerscentrum. Dat is soms niet fraai. Andersom trouwens ook: wat zijn de gebruiken van de verschillende vluchtelingen en hoe worden die opgevat in Nederland door Nederlanders?
.
Laat ik het maar kort hebben over het krijgen van een verblijfsvergunning. Dit is zo ongelooflijk bizar. Na aankomst kan je jaren en jaren wachten op zo’n vergunning. Vijftien jaar kán voorkomen. Bizar. Wat ik héél raar vind: naar een echte school gaan of officiële taallessen nemen mag niet als volwassen asielzoeker. Wat ik in- en intriest vind, is dat je niet mag reizen als je geen verblijfsvergunning hebt, terwijl Semmier alleen maar naar zijn vader wil die ziek is en niet lang meer te leven heeft. Zucht. Terug naar het boek.
.
De personages stuiten op een hoop onwetendheid en daardoor onbegrip. Het is soms echt schrijnend. Sommige stukken maken me zo boos.
.
Met dit boek krijg je een unieke kijk in het leven van een asielzoeker. Schrijnend, soms grappig maar vooral bizar hoe Nederland hier mee omgaat. De bureaucratie. De onmenselijkheid. Eye-opener dit boek en absoluut een aanrader.
.
Instagram: vrouwzoektboek