“Alle goede vragen beginnen met een ‘stel dat’?”

Het mooie van Eva García als thrillerschrijfster is dat ze de lezer allemaal zijwegen laat inslaan en voortdurend op het verkeerde been zet. Alle te volgen sporen leiden niet direct naar de ontknoping van de moorden en lopen steeds dood. Toch zijn ze essentieel voor het vinden van de dader. Alsof ze je meesleurt in een labyrint van gevoelens. Liefde, verdriet, pijn, smaad. De moordenaar zet de recherche na twintig jaar rust flink onder tijdsdruk en speelt ze sluw tegen elkaar uit.

“‘Gekrenkte mensen zijn gevaarlijk, omdat ze weten dat ze kunnen overleven,’ zeiden we in koor.”

In dit verhaal, dat zich afspeelt in Baskisch Vitoria, zijn geesten uit het verleden losgebroken. De hel breekt los tijdens de traditionele Heilige feestdagen. Oude heidense overtuigingen zijn nog springlevend onder de bevolking ondanks het uiterlijke vertoon van religieus gedrag bijvoorbeeld in het gebruik van symbolen als de eguzkilore, de zonnebloem. Op een goede manier jongleert Eva García met de spanning tot aan het eind toe. Uiteindelijk draait deze thriller om liefde én rouw. Social media en de roddelpers spelen een grote rol in dit begoochelende verhaal. Gelukkig ligt er nog een deel 2 en 3 op ons te wachten om verder te lezen over de sympathieke inspecteur en profiler Unai Lopéz de Ayala.